DOORBIJTEND
Liggend in de tandartsstoel wist ik het zeker, mijn eerstvolgend blog zou gaan over mijn gebit. Over mijn verdriet toen mijn boventanden en kiezen getrokken zijn, ruim veertig jaar geleden en er voor mij niets anders op zat dan tevreden zijn met een goed passend kunstgebit.
Maar de inleiding van mijn blogje zou ook moeten gaan over mijn vreugde en blijdschap toen er negen jaar geleden implantaten zijn aangebracht, waardoor ik nu tot mijn volle tevredenheid weer echte heuse vaste tanden en kiezen in mijn bovenkaak heb zitten.
Maar het schrijven van dat blogje kwam er even niet van, want de reparatie cq het herstel van een kroon op een hoektand in mijn onderkaak is veel omvattender dan ik gedacht had. Ruim anderhalf uur is de beste man bezig geweest met één hoektand. Wat hij allemaal gedaan heeft weet ik niet, maar die anderhalf uur duurde veeeel langer dan de anderhalf uur die negen jaar geleden nodig was om zes implantaten aan te brengen.
En in dat anderhalve uur heeft hij ook nog maar "slechts" voorbereidingen gedaan om later in de week in een sessie van al weer een uur, een gouden bolletje te kunnen plaatsen, waar volgende week dan weer een nieuwe tand over geplaatst zal gaan worden die het plaatje met een paar kiezen zodanig zal kunnen dragen waardoor de kaak niet gaat verzakken of slinken.
Toen de tandarts, die ik inmiddels al meer dan veertig jaar en al deze ingewikkelde verbouwingen in mijn mond heeft uitgevoerd, mij afgelopen maandag het gehele proces uitlegde, begreep ik er echt helemaal niets van. Vertrouwend dat het wel goed zou komen heb ik mij maar aan hem ovegegeven.
Nu er het één en ander gebeurd is, begin ik het een klein beetje te begrijpen wat het grote dilemma was. Ik had kunnen kiezen om ook in mijn onderkaak implantaten te laten aanbrengen, maar dan was het probleem met de kroon op de hoektand nog niet opgelost. Bovendien was het plaatsen van implantaten niet aanbevelenswaardig in combinatie met mijn medicatie tegen de osteoperose.
Ondertussen heeft de tandarts er ook nog voor gezorgd dat ik er in deze behandeltijd toonbaar blijf uitzien.
En nu ik het een beetje begrijp, kan ik er ook woorden voor vinden en ben ik in staat om dit blogje te maken. Nog een weekje doorbijten en dan zit alles weer op zijn plaats.
klikacht reacties
Dat verhaal van Sjoerd is ook wat.
Een nicht van me heeft door anorexia haar tanden verloren en moest ook jong aan een kunstgebit.
Eigenlijk sta ik er nooit bij stil dat ik een goed gebit heb. Een tijdje geleden heb ik nog wel een beugel gedragen om die scheef gezakte witte huisjes recht te krijgen. Ik ben wel blij dat het netjes geworden is.
Sterkte voor je volgende behandeling.
Fijn dat je alles voor jezelf (en ons) op een rijtje hebt kunnen zetten.
Oe, wat een ellende toch allemaal, ik blijf maar goed poetsen!
Sterkte er mee! Wel vreemd dat je pas begrijpt wat de bedoeling is gaandeweg de behandeling, maar hij weet vast wat hij doet.
Meer dan 45 jaar loop ik inmiddels met een gebit rond… Het is niet alles, maar daarvoor was het helemaal niets. Na een val van een trap in Rotterdam toen ik een jaar of 8 was, zat ik zeker twee a drie maal in de maand bij de tandarts. Ik was het ineens zo moe dat toen ik een jaar of 17 was ik er alles uit heb laten trekken…