GOUACHES
Ik wist het meteen toen ik de kop op de voorpagina van de krant las: na twintig jaar afscheid van werk Woltman, dat is ze, de schilderes van het schilderij wat al jaren bij ons aan de muur hangt. Ooit werd ze een aanstormend talent genoemd, maar helaas, ze is ruim twintig jaar geleden, op 38 jarige leeftijd aan leverkanker overleden.
Ik weet nog zo goed, dat ik bij haar was om het schilderij van haar te kopen. Het was eigenlijk een voorstudie en ze had hier een tweetal exemplaren van gemaakt. Een beroepskracht van een jongerencentrum waar ik een aantal jaren als bestuurslid bij betrokken was, kreeg van ons als afscheidscadeau dat andere exemplaar. Toen ik het zag vond ik dat zo mooi en mij werd toen, door het medebestuurslid die de aankoop gedaan had, aangeraden om zelf eens naar het atelier van Annemarieke te gaan om te vragen of ik dat andere exemplaar mocht kopen. Dat heb ik toen gedaan.
Ik vond het doodeng want ik had nul komma nul procent ervaring met het bezoeken van kunstenaars, maar ik heb toch de stoute schoenen aangetrokken, ik heb haar gebeld en een afspraak met haar gemaakt.
Ik mocht het tweede exemplaar wel kopen, maar niet voordat ik ook haar andere werk had bekeken. Op de eéén of andere manier sprak haar werk mij aan. Nu lees ik in de krant dat ze zich van redelijk figuratief naar een lyrisch abstracte stijl ontwikkelde, maar ik wist toen van schilderen helemaal niets. Het woord gouache zei mij dus ook niets. Er waren wel een paar werken bij die ik erg mooi van kleur vond, maar ik durfde het niet aan omdat te kopen, zodat ik bij mijn oorspronkelijke plan bleef om de gele lis te kopen.
Annemarieke wilde echter meer. Ze wilde dat ik naar huis ging om er nog eens goed over na te denken. Ik zou een week later terug komen en ze liet me weten dat ze het op prijs stelde wanneer P. dan ook mee zou komen. Dat hebben we uiteindelijk ook gedaan, maar het heeft geen invloed meer gehad om van keuze te veranderen. Ook P. koos voor het veilige werk, de gele lis.
Ze heeft het werk mooi laten inlijsten en wij waren er erg blij mee. Wel werden we in haar bestand opgenomen en uitgenodigd toen er een expositie van haar in de Avéro toren was. En daar zag ik het werk weer wat ik niet aangedurfd had om te kopen. En toen was het ineens over.
Nu, ruim 20 jaar later hangt haar werk onder de titel Hommage tot en met 26 augustus in galerie Westerkade en is het te koop. Komende week ga ik zeker kijken en misschien, heel misschien, als het een beetje betaalbaar is zou ik alsnog wel iets van dat andere werk willen kopen.

Deze schijnt reeds verkocht te zijn.
vijf reacties

IK vind dat tweede schilderij ook prachtig, zo levendig. Maar verder zeg ik niks, want ja, het is ook mijn vak.

Kunt kopen moet je eigenlijk alleen doen als het werkt je aanspreekt, niet om de naam van de schilder. Maar je hebt al die jaren plezier van dit werk gehad dus was het een prima keuze.
Ik geloof ook dat ik dezelfde keuze gemaakt zou hebben.