FRANSE NOT ME
Vandaag hadden we tijdens de koffiepauze op de tennisclub een heftige discussie. Ook hier waren de meningen verdeeld, maar ik was al lang blij, dat ik niet meer de enige ben die blij is dat er ook vrouwen zijn die afstand nemen van de #MeToo-beweging. Ik, en samen met mij bijna de helft van de aanwezigen, zowel mannen als vrouwen, zijn heel erg blij dat Catharina Deneuve en 99 andere Francaises uit de culturele en academische wereld hier afstand van nemen en hiervoor de publiciteit zoeken.
Ik onderstreep hun stellingname, "verkrachting is een misdrijf. Maar iemand proberen te verleiden, onhandig of misschien iets te vasthoudend, is dat niet".
Ik heb dan ook met afschuw gekeken naar de uit protest in zwart geklede filmsterren bij de uitreiking van de Golden Globes. Ik vraag mij af waarom vele van deze dames zo gekleed moeten gaan als zij doen. Heel veel onbedekte schouders, diep uitgesneden decolleté's en de op verschillende plaatsen de aangebrachte transparante stof. Kan en mag dat dan allemaal wel? Van mij mag men, maar als een man dan te ver zou gaan door bijvoorbeeld een hand op een knie te leggen, of als hij wil gaan zoenen, laat de dame in kwestie dan op dat moment voor zich zelf op komen en duidelijk maken dat zij de avances niet op prijs stelt.
Catharina de Neuve waarschuwt voor puritanisme. Elke vorm van ongewenste intimiteiten in de ban doen werkt in het voordeel van de tegenstanders van de vrije seksualiteit.
#Me Too is ooit begonnen als een beweging om vrouwen hun verhaal te laten doen, maar het lijkt wel veranderd te zijn in het tegenovergestelde. Vrouwen die kritische geluiden laten horen over deze discussie, die voornamelijk op het internet gevoerd wordt, worden min of meer als verraders gezien. Iedereen moet de #Me Too geluiden onderschrijven en er in meegaan.
Ik ben blij met de tegengeluiden afkomstig van deze Franse vrouwen. En ik ben ook blij dat ik vanmorgen merkte, niet meer de enige te zijn die het wel even gehad heeft met die openbare discussie van #Me Too.
Voor mij was het zien van deze tegenactie vanuit Frankrijk genoeg aanleiding om hier toch nog even een blogje aan te wijden, hoewel de tegenstijdigheid er natuurlijk van afdruipt. Wars zijn van het hele gedoe en er dan toch nog aandacht aan schenken. Vooruit dan maar, moet ook kunnen, denk ik dan maar.
zes reacties
Opdringerigheid en nog akeliger dingen mbt het gedrag naar vrouwen toe zijn nu wel flink op de kaart gezet. Terecht, hoor. Het lijkt inmiddels wel of er geen vrouw meer rondloopt op deze kloot die niet verkracht of minstens aangerand is. Volslagen onzin natuurlijk. Het punt van me too is gemaakt, de waarschuwing is duidelijk gegeven. Mannen die ongewenst vrouwen benaderen weten waar ze aan toe zijn. Maar zoals gewoonlijk schiet het allemaal weer door. Dat is jammer.
Iets van twee kanten bekijken kan nooit kwaad is mijn idee en het “me too” gedoe is wel héél erg star eenzijdig.
Ik vind vooral dat mensen naar de politie moeten gaan als ze denken dat er een misdaad is gepleegd, niet een beetje gaan twitteren. Ongewenst, wat is ongewenst, als men het zegt is het al te laat.
Als ik me dan moet voorstellen dat je in zweden straks aan je partner moet vragen of je haar wel of niet aan mag raken vallen vallen me de klompen uit.