MAROKKOREIS 4.

Na Fèz rijden we richting Marakech. Het is een behoorlijk eind, maar dat is iets wat ik helemaal niet erg vind. Ik vermaak mij opperbest met het naar buiten kijken. Onderweg zijn er de wonderlijkste dingen te zien, een wereld vol tegenstellingen. Naast de snelweg is er een boerenzandpad waarop men zich met een ezel verplaatst. De moderne wereld van nu hand in hand met het tijdsbeeld van eeuwen geleden. Ooit verplaatsten Jozef en Maria zich ook met een ezel, dus is er na al die eeuwen wat dat betreft nog niets nieuws onder de zon.
Bij de afgelegen boerderijen staan vaak een ezel of een paard geparkeerd, meestal geen auto. Wel zijn er overal op de daken schotelantennes te zien.
Ook zie ik, dat de straten in de dorpjes nog voornamelijk zandpaden zijn. Geen klinkerwegen of asfaltwegen.
Die dag gebruiken we de lunch op het dakterras van een nieuw gebouwde uitspanning. En opeens begreep ik de verhalen in de bijbel waar sprake was van een plat dak. Natuurlijk hoort het bij deze cultuur. In dit jaar getijde moeten we de jas nog aan houden, maar ik kan mij voorstellen dat als het 's zomers een stuk warmer is, men heeft het over 45 of zelfs 50 graden, men gek is op een verkoelende wind.
.

klik
Je ziet veel tijdens zo`n reis! Ik ken de bijbel niet zo dus die vergelijking zie ik dan niet zo. Ik hou op zich ook niet zo van toerisme, maar ja, je moet toch wat.