DRIE VROUWEN
Rita, Ayaan en Lousewies. Drie vrouwen die de afgelopen tijd in politiek opzicht een zeer prominente rol hebben gespeeld. Drie vrouwen die politiek over elkaar heen rollebollen en in niets lijken te verschillen met hun manlijke collega's. De tijd dat veel Nederlanders maar één naam van een vrouw in de politiek konden opnoemen is voorgoed voorbij. Vijftig jaar geleden is het nog maar, oktober 1956 om precies te zijn, dat Marga Klompé de eerste vrouwelijke minister werd. En heel veel mensen van mijn generatie zullen zich freule Wttewaal van Stoetwegen nog herinneren. Aan mijn vader kon ik merken dat het toch wel heel bijzonder was, dat vrouwen zich met politiek bemoeiden.
Na de emancipatiegolf van de jaren zeventig werd het steeds gewoner, dat vrouwen zich ook op politiek terrein gingen bewegen. Ria, Neelie, Hanja, Annemarie, Andree, Tineke, Els, Margot en nog vele anderen en dan nu Rita. De laatste decennia is het heel gewoon geworden dat een vrouw haar mannetje staat in de politiek. Gisteren is dus door toedoen van, ja van wie eigenlijk, van Rita of van Ayaan of was het Lousewies, samengevat, door toedoen van hen, het kabinet gevallen. Vandaag zag ik een foto van Lousewies in de krant met daaronder gekopt: Rol van dappere Lousewies uitgespeeld. Mijn gedachten gingen uit naar haar en ik vroeg mij af hoe zij zich op dit moment zou voelen en hoe ze deze periode te boven zou komen. Tegelijkertijd besefte ik dat dit enigszins vreemd was. Ik kan me niet herinneren mij dit ooit bij een (manlijke)politicus afgevraagd te hebben. Zegt dat nu iets over het huidige politieke klimaat of zegt dat alleen maar iets over mij?
zeven reacties
@Vrouwke En dat bedoel ik. Dat is vrouwelijk en niet politiek. En hebben we dat nodig????????? Ik beleef dit als een nieuw tijdperk.
Dat zegt wat over jou.
Met sommige leef ik ook meer mee dan andere.
En wat niet mijn kleur heeft vind ik minder erg.
Weet je, het is me eigenlijk helemaal niet opgevallen dat in deze crisis vrouwen de hoofdrollen speelden. En er is er nog één vergeten: Femke Halsema die de motie van wantrouwen indiende. Sja, het was me het nachtje wel, ik ben er tot vier uur bij gebleven. Toen nam Morpheus het over.
Maar wat ik zag in de nacht van van der Laan waren politici aan het werk. Niet mannen of vrouwen. Is dat niet waar de emancipatie het om gaat? Dat je ze niet ziet in termen van man of vrouw, maar als mensen aan het werk?
Toevallig heb ik zojuist bij iemand anders een hele reactie geschreven. Die zou ik zo naar hier kunnen kopiëren.
Ik denk dat het nieuwe tijdperk al begonnen is. Wat ik bij veel politici mis is de bevlogenheid die er vroeger wel was. Ook een beetje het kneuterige. Er waren ‘landsleiders’. Drees, Den Uil, Kok, Lubbers. Mensen met een gezicht.
Dat mis ik nu. Het lijkt erop dat zelfs de politiek individualistisch geworden is. Persoonlijk belang wordt boven landsbelang gesteld.
Dat vind ik een kwalijke zaak.
Aan wie het ligt? Daar durf ik geen antwoord op te geven. Wel weet ik dat ik me het vertrek van Kok destijds ook heel triest vond. Zo ook het vertrek van Thom de Graaf, later Boris Dittrich.
Dit lijkt iets te zeggen over mijn politieke voorkeur, maar dat is het toch niet. Ik zou ook Dijkstal kunnen noemen, of Roger van Boxtel. En Paul Rosemuller.
Nu met Verdonk heb ik dat helemaal niet. Lousewies vond ik dapper en Medie van der Laan kan ik missen als kiespijn,
Als ik dat zo schrijf, geloof ik toch dat het meer om de persoon gaat dan om de politieke kleur.