CYBERWAR
Zal ik wel, zal ik niet, ik heb lang getwijfeld of ik dit blogje wel durf te schrijven en eigenlijk twijfel ik nog steeds, maar ik probeer het gewoon. Donderdag laat in de middag was er opeens allerlei commotie rond een persconferentie over een hackoperatie bij de OPCW.
Het gleed wat langs mij heen, maar de berichtgeving sudderde op de tv de hele avond wat door en dat zette mij aan het denken. In het geheel genomen miste ik de directe aanleiding om hier nu opeens zoveel aandacht voor te vragen. De "spionnen" waren immers in april al opgepakt, iets wat ik toen niet heb opgepikt, als het al in het nieuws was geweest, ik vond het dus maar een rare vertoning dat dit nu zomaar, alsof het uit de lucht kwam vallen, met zoveel vertoning gebracht werd. Het irriteerde mij.
s' Avonds, in onze nazit, onder het genot van een glaasje wijn, bespraken P. en ik dit onderwerp nog eens met elkaar. "Waarom nu op dit moment deze bekendmaking, waarom niet gisteren of vorige week of volgende week?' opperde ik. P. deed een zwakke poging om mij te overtuigen dat vandaag het juiste moment was geweest omdat het onderzoek nu afgerond was en vorige week nog niet, maar hij vond dit antwoord zelf ook niet echt sterk.
Hoe ik er op kwam weet ik niet meer precies, zo gaat dat dan in een discussie, maar het had te maken met wat genoemd werd, het klungelachtige gedoe en het amateuristische handelen van de spionnen. Dit bracht mij tot de gedachte dat het allemaal wel eens in scene gezet kon zijn door door de Russen. P. vond het nog niet eens zo'n gekke gedachte.
De volgende morgen zag ik de blunder in Leeuwarder Courant. Zij hadden een foto op de voorpagina geplaatst met daaronder de tekst: Vier Russische spionnen zijn gisteren op heterdaad betrapt toen ze probeerden de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OCPW) te hacken.....enzv
Toen ik dit las dacht ik: Ben ik nu gek of zijn zij het of heb ik iets gemist? Voor de zekerheid maar even het nieuws gechecked, maar ik had niets gemist en ben dus ook niet gek.
Vandaag stond er een rectificatie in de krant, dat dit een foto was welke de actie in april betrof. Het was geplaatst bij een artikel handelend over dit hele gedoe. Het artikel heeft als kop: Dit was niet het A-team van Rusland.
Na het lezen van dit artikel heb ik voor mijzelf de conclusie getrokken dat mijn gedachte nog helemaal niet zo gek is en ik ben er geloof ik ook wel aardig in geslaagd om mijn gedachten onder woorden te brengen. Niet dat het er iets toe doet, maar ik vind dit soort dingen je reinste stemmingmakerij en dat is iets waar ik een gloeiende hekel aan heb.
Ik ben het er mee eens dat er een luchtje aan zit. Zelf vond ik het opvallend dat vrijwel tegelijkertijd de Amerikanen 7 Russische spionnen wil vervolgen, waaronder de 4 die Nederland zijn uitgezet.
Punt is dat iedereen bij iedereen spioneert en dat ze allemaal misbruik maken van de media als een van de belangrijkste wapens. Je zult ook nooit van beide kanten (spionerend en bespioneerde) hetzelfde verhaal horen. Dus lekker vrijblijvend allemaal.