ZINGEN
Grappig als je achteraf ziet hoe iets ontstaat. Heel lang heb ik het idee gehad, dat zingen helemaal niets voor mij was. Voor mij was zingen vooral verbonden met kerkkoren en daar had ik helemaal niets meer mee. Veel klassieke muziek die koren op hun repertoire hebben staan hebben meestentijds toch ook een godsdienstige oorsprong. Toen ik nog een jong volwassene was had ik dan ook het idee dat zangkoren oubollig waren en op den duur wel zouden verdwijnen.
Ik ben er al heel lang achter, dat dit een volstrekt foute zienswijze van mij was. In een koor zingen is al jaren lang een hele populaire bezigheid. En toen jaren geleden de shantykoren als paddenstoelen uit de grond verrezen heb ik mijn mening dan ook voorgoed bijgesteld.
Misschien, mede doordat verschillende mensen met wie ik nauwe betrekkingen onderhoud in één of ander of zelfs meerdere koren zingen, is er bij mij een zaadje gaan ontkiemen. Eerst wist ik niet dat dit proces bij mij bezig was zich te ontwikkelen, maar steeds vaker kwam de gedachte bij mij op, dat ik het misschien ook wel eens leuk zou kunnen vinden om bij een koor te zingen. Vroeger, toen ik nog naar de kerk ging, mocht ik graag zingen. Ook heb ik een aantal boeken gelezen waar bij het onderwerp zingen in een koor nogal uitvoerig beschreven werd. Als voorbeeld wil ik het boek "de Koorzangers" geschreven door Kees Kager noemen.
Deze zomer bedacht ik dat ik nog één jaar vast zit aan mijn bestuurlijke taken bij De Zonnebloem, maar dat ik de termijn niet ga verlengen. Dan zou er ruimte komen om nog eens iets nieuws te gaan doen. En opeens hoorde ik het mij in de herfstvakantie tegen dochterlief zeggen; misschien wil ik wel gaan zingen, maar dan bij een popkoor. Dat is muziek waar ik blij van word. Ik schrok er van toen ik het hardop zei, maar het ontkiemende zaadje was getransformeerd in een plantje en daarmee was de wens ontstaan.
Een aantal weken geleden ben ik in Dokkum naar een concert van een popkoor geweest en ik was helemaal om. Dit is wat ik misschien wel zou willen. Maar dit koor was geen optie voor mij omdat de repetitieavond op de avond is waarop ik bridge.
Ik heb op internet rondgesnuffeld en een popkoor in de buurt gevonden die op donderdagavond repeteert. Na enig dubben heb ik het aanmeldingsformulier ingevuld en de volgende dag werd ik al gebeld.
Ik werd uitgenodigd om eens een repetitieavond bij te komen wonen en dat heb ik de afgelopen week gedaan. Uiteraard was ik vooraf behoorlijk zenuwachtig. Het is ook niet niks om in je eentje nog naar iets nieuws toe te gaan, waar je niemand kent. Maar de ontvangst was meer dan hartelijk, ik had echt het gevoel dat ik welkom was.
Ik heb die eerste avond zo goed en zo kwaad als het ging meegezongen. Vandaag heb ik een mailtje gekregen met de vraag, of ik al een besluit genomen heb om lid te worden. Mijn antwoord is ja! Ik ga lid worden van het Wad'nkoor. Ik heb er zin in.
acht reacties
Je gaat vast veel plezier hebben van je besluit. Ik spreek uit ervaring! Het is zo’n heerlijke hobby! Zing ze!
Leuk hoor. Ik ken het wel, maar heb van mezelf het idee dat ik absoluut geen wijs kan houden zeker niet als het wat harder moet. Veel succes!
Zeker doen als je daar lol in hebt. De koren zijn vast heel blij met je want koren kunnen lastig aan nieuwe leden komen!
Ja, waar je blij van wordt, dat moet je doen. Zo ontdek je nog eens wat, en wie weet wat er nog allemaal komen voor leuke avonturen. En in elk geval lekker samen zingen.
Goed besluit. Ik heb het ook een tijdje gedaan, zingen bij een popkoor, maar er was geen stevige leiding en er werd enorm veel gekletst. Ik kan daar niet tegen en daarom ben ik ermee gestopt. Voor, na en in de pauze vind ik kletsen prima, maar niet tijdens ‘het werk’. Wel een paar maal aangekaart, maar het lukte toch niet. Ik hoop dat het bij jou anders (beter) zal gaan, want het is hartstikke leuk om in groepsverband te zingen.
Leuk. Veel zingplezier!