GOEDE CONDITIE
Hoewel ik mijn lief P. per dag achteruit zag gaan, achtte de arts dat de tijd gekomen was om P. uit het ziekenhuis te ontslaan. Er was geen oorzaak voor de buikpijn te vinden. Met het eten van wat kleine hoeveelheden, aangevuld met wat zakjes nutric moest het thuis vast gaan lukken. De dietiste had het toch goed uitgelegd?
Of ik nu al zei, dat P. op de afdeling al dagen geen hap door zijn keel kon krijgen en dat het drinken ook te wensen overliet, het had geen effect, mijnheer mocht naar huis, was aangemeld voor het multidisciplinaire overleg en daar zouden we over enige tijd poliklinisch uitslag van krijgen. Evenals de uitslag van het onderzoek van de pseudotumor die bij toeval en als "bijvangst" gevonden was.
Om 11 uur heb ik mijn lief, zo ziek als hij was, opgehaald en naar huis gebracht. Hij had 's morgen slechts 1 kopje thee genuttigd, meer kon hij niet verdragen. Thuis heeft hij met heel veel moeite een glaasje rivella naar binnen gewerkt. Toen ik zei dat die koolzuur misschien niet zo goed zou werken stapte hij over op melk.
Na drie uur in de stoel gehangen te hebben was de melk dan ook eindelijk op. Ineens stond hij op liep naar de gootsteen en begon te braken, heel verschrikkelijk, grote hoeveelheden en de stank was niet te harden. Het rook naar poep en ik zag poepdelen in het braaksel en de kleur was bruin.
Vervolgens heb ik de afdeling maar gebeld, want ooit heb ik geleerd dat als er fecaal gebraakt wordt, dat er dan wel iets heel vreemds aan de hand is. Als ik het niet vertrouwde moest ik maar met mijn man naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis komen. Dan zou van daaruit bekeken worden wat er moest gebeuren.
Dat hebben we gedaan. Na enig overleg is besloten dat mijnheer opnieuw opgenomen werd. Hij was dus zegge en schrijve 4 uur thuis geweest. Er werd een infuus aangebracht, zodat hij in ieder geval voldoende vocht binnen gaat krijgen. Vandaag wordt besloten of hij sondevoeding gaat krijgen, want ja onbedoeld 5 kilo in amper veertien dagen afvallen is toch wel een beetje veel vindt men nu.Toch niet zo'n goede conditie?
En nu maar hopen dat ze echt de oorzaak gaan vinden en dat er iets aan gedaan kan worden. Ik heb zo met mijn lief te doen! Maar we laten de kopjes nog niet hangen hoor.
tien reacties
Ik vind het verschrikkelijk. Hier klopt niets van. Ik zou de huisarts morgen eens bellen en het hele verhaal vertellen.
Ik kan me heel goed voorstellen hoe het is als je dan doodziek weer naar huis moet. Machteloos ben je in zo’n situatie. Ik wens jullie heel veel sterkte.
Klinkt naar een darmafsluiting maar dat zou wel een héél slechte zaak zijn als men dat na zolang tobben nog niet ontdekt heeft.
Wat verschrikkelijk allemaal, Hanscke. En wat zal het schrikken voor jou zijn geweest. Ik hoop dat ze morgen wat beters weten te doen.
Nou, die houding van het ziekenhuis deugt in elk geval van geen kanten en luisteren kunnen ze kennelijk ook al niet. Dat ziekenhuis is rijp voor een flinke klacht lijkt me.
Hopelijk vinden ze nu wat en kunnen ze wat voor je man doen. Heel veel beterschap voor hem en voor jou veel sterkte. Het lijkt me vreselijk om dit te moeten meemaken.
O wat naar voor je man, Zo’n lange tijd al, dat hij zich beroerd voelt en dan niet weten wat het is. Sterkte voor jullie beiden en dat er maar gauw iets op gevonden wordt!