EN TOEN
Nu P. herstellende is, zou het een kwestie moeten zijn van de draad van het gewone leven weer oppakken, alleen, waar is die draad van het gewone leven gebleven? Het is nog een warboel in mijn hoofd. Ik zou dit kunnen gaan doen, en oh, nu heb ik ook weer tijd voor dat, maar er komt van alles nog niets terecht. De adrenaline giert nog door mijn lichaam en geduld voor iets is nog ver te zoeken.
Jawel, ik brei wel een paar pennen, maar net wat ik zeg, een paar, want dan spring ik al weer op om iets anders te gaan doen. Lezen dan? iedere avond neem ik mij voor om morgen weer verder te gaan met de boeken waar ik mee bezig was. Het luisterboek van Arthur Japin is uiteraard verlopen, dat zou ik weer opnieuw moeten aanvragen; het boek van Michelle Obama, wat ik van dochterlief voor mijn verjaardag heb gekregen en waar ik zo voortvarend in begonnen ben, ligt er nog, het boek: het ik en mijn ikken waar ik zo enthousiast over was, ligt ook voor het grijpen, maar het wil allemaal nog niet.
Puzzelen dan, ik had met mijn verjaardag ook nog zo'n mooie puzzel met koeien gekregen, maar als ik de doos zie, word ik al moe. Het alternatieve breiwerkje van de breiclub dan. Ik zou even een warme hoofdband met een ingebreid patroontje breien. De mooie felgroene en blauwe wol die ik, toen ik het kocht zo inspirerend vond, doen me zeer aan de ogen. Nee, dat ook maar niet. En haken dan, even iets anders. Nee dat toch ook maar niet.
Wat dan wel? Dat is nu precies het probleem, ik weet het even niet. Wandelen? He nee, liever niet, ik moet al vier keer per dag met de jongens uit. T.V. kijken dan. Dat heb ik de laatste weken 's avonds veel te veel gedaan. Op de stoel zitten, benen op het bankje en van allerlei tv.rommel aan je voorbij zien gaan, nee ook daar ben ik wel even klaar mee.
U, als lezer snapt het zeker wel, het is nog chaos in mijn hoofd. Ik wil komende week in ieder geval weer proberen om naar de diverse clubjes waar ik lid of deelnemer van ben, te gaan.
Ook wil ik weer wat actiever het nieuws gaan volgen. Misschien ga ik dan ook wel weer meningen over het één en ander krijgen. In Den Haag schijnt het politiek gezien behoorlijk te rommelen en de problemen rond de Brexit zijn ook nog lang niet opgelost. Met het schrijven van deze laatste zinnen is het net of ik weer een heel klein beetje in het gewone leven terugkeer.
Het schilderij van Kadinsky geeft goed weer hoe het er in mijn hoofd uit ziet.
zeven reacties
Alles weer rustig aan weer opbouwen. Ofwel de stress afbouwen. Daar heb je tijd voor nodig. Het was niet niks wat je over je heen hebt gekregen. Ik wens jullie daarbij veel sterkte toe.
Niets forceren, jullie hebben veel meegemaakt.
en dat moet verwerkt worden en kost tijd.
Pluk de dag en uur…!
Geef het de tijd. Het komt allemaal vanzelf weer goed, maar niet te ongeduldig worden en te snel willen! Sterkte hoor!
Dat komt allemaal wel weer hoor, na zo’n heftige periode moet alles weer even op z’n plaats vallen. Helemaal niet gek, geeft het gewoon even tijd.
Alles op zijn tijd, wat in het vat zit verzuurt niet. Wel grappig dat je met meerdere boeken tegelijk bezig bent, hopelijk kan je die draden snel weer oppikken, maar dan moet je hoofd er natuurlijk wel naar staan. Eerst maar gewoon zien de dagen door te komen.
Lieve Hanny,
Dit klinkt naar een overspannen vrouw.
Die even de tijd moet nemen en vooral die dingen doen waar ze zin in heeft.
En nergens zin in? Niks doen
Hoe en waarvoor?
Je niet verplicht voelen iets te moeten doen, niets moet maar mag
Ook gewoon zitten niksen, en misschin heb je dan het gevoel nog verder moe te worden?
Ja, maar daarna komt de energie weer terug.
Bij velen helpt, lopen of sporten,
Maar bij anderen gewoon niets doen.
Sterkte met jezelf.