MENDINI
Soms kom ik tijden niet in een museum en dan opeens weer binnen een een week twee keer. De verrassing van een leven te kunnen leven zoals je dat wenst, zal ik maar zeggen. Ik heb me ook zeker laten verrassen door de tentoonstelling Mondo Mendini, de hoofdarchitect van het Groninger museum. Vanwege het 25 jarig bestaan heeft Mendini, die in februari helaas is overleden, deze expositie nog zelf grotendeels samengesteld. Het is een feest geworden van vele vormen en kleuren.
Aan het begin stond deze maquette met allemaal stoeltjes. Ik vond het grappig, maar begrijpen deed ik het niet echt. Dat kwam pas later die middag. Ik zag heel veel moois, maar het waren vaak allemaal volstrekt onnuttige dingen, maar zoals gezegd, wel heel mooi!!!!.
De expositie bevat hedendaagse kunst uit verschillende stromingen uit de twintigste eeuw. Het draaimolentje aan het begin van het blog vond ik erg leuk en ik nam mij voor om alles maar gewoon over mij heen te laten komen zonder steeds de vraag te stellen waarom dit nu onder de noemer kunst moest vallen. Het was leuk om naar te kijken en ik werd er gewoon heel blij van. Ondertussen rolde ik van de éne verbazing in de andere.
Schuin naast een schilderij van Kawinsky, en ja heus, ik herkende de schilder uit mij zelf, stond een soort zigzagstoel in kruisvorm. Toen ik de uitleg las, dat Mendini met het inrichten van deze zaal Het Bauhaus, de experimentele school voor kunst in Duitsland en Gerrit Rietveld wilde eren, begon het één en ander bij mij samen te vallen. 
Verder maar weer. Bij het zien van deze voorwerpen schoot ik in de lach. Dit had de man met wie ik ooit getrouwd ben geweest, kunnen maken, maar ik was toen nog helemaal niet toe aan het waarderen van het soort kunst wat ik deze middag allemaal zag.
Al dwalend kwam ik in de zaal met de hele grote stoel. De kleine stoeltjes aan het begin van de expositie hadden dus te maken met deze hele grote stoel. Mendini wilde een stoel ontwerpen geïnspireerd op het werk van Proust. Hierbij heeft hij voor het eerst het pointillistische motief gebruikt wat in latere werken vaak te zien is.
Op deze foto is wel te zien dat ik echt heb genoten om dit alles te mogen aanschouwen. Ik was dit keer niet met P. maar met vriendin D. Het was voor ons werkelijk een topdag met een sterretje.
Dit is het laatste stuk van de expositie en ik begrijp nu waarom dit zo gedaan is.
vijf reacties
Kunstenaars zijn een volk apart. Ze maken wat ze mooi vinden. Of iemand er iets van snapt is een verkeerde vraag. Je moet er zelf iets in zien en dan mag je het ook nog mooi vinden, of niet.
Kunst, je moet er van houden, ik heb er weinig mee, daarom voor mij alleen openbare kunst, en ik snap wel dat het juist de bedoeling is dat het geen betekenis heeft, pas dan is het kunst.
Kunst begrijpen is volgens mij niet echt nodig, als het je aanspreekt en je kiijkt er graag naar lijkt me dat wel voldoende. Het gaat erom wat je er zelf in ziet en niet zozeer in wat de kunstenaar erin zag.