MAAND OF MAAN
Wat leek een maand wachten lang. Pas op 7 april was er weer een afspraak met mevrouw de oncoloog. Op grond van de uitslagen van allerlei onderzoeken bij P. zou er dan een voorstel zijn om de ziekte, de Neuro Endocriene Tumor (NETkanker) af te remmen.
Het bezoek aan het UMCG is niet doorgegaan, maar er was wel een telefonisch consult. Er waren 2 mogelijkheden, waarvan we, P. en ik waren het daar heel snel over eens, de tabletten met de kans op veel bijwerkingen niet zagen zitten. Zeker omdat het ook longklachten kan geven, gelijkend op de verschijnselen die het coronavirus kan veroorzaken. Blijft de tweede mogelijkheid van de injecties over.
Omdat het er vorig jaar op leek dat P. hiervoor allergisch is, omdat hij er nogal heftig op reageerde, moest er nu wel een ander plan van aanpak komen. Besloten is, dat er begonnen gaat worden met 1 spuitje per dag in plaats van drie. Mogelijk is er een gewenningsperiode nodig om het lichaam van P. vertrouwd te maken met het spul wat ingespoten wordt.
Vanmiddag heb ik de eerste injectie toegediend. P. heeft er voor gekozen om mij dit eerst te laten doen in plaats dat hij het zelf doet. Uiteindelijk heb ik vroeger als verpleegkundige leren spuiten. Echt leuk vind ik het niet, maar vorig jaar na de operatie heb ik hem ook al ruim een maand de injecties tegen trombose gegeven.
We gaan zien hoe het komt. Voorlopig voelt P. zich goed en heeft hij weinig klachten. Als door middel van deze injecties dit nog een aantal jaren zo kan blijven, dan zou dat heel fijn zijn.
Achteraf hebben we de tijd van al weer een hele maand moeten wachten, voordat er eens iets gebeurt, niet als lang ervaren, maar dit komt mede door de vele ongewone dingen waar in deze tijd iedereen mee te maken heeft.
Het was in de nacht van 7 april ook supermaan. Op 4 maart was er ook al een supermaan. Ik weet dat ik toen heel lang met een zwaar gemoed heb staan kijken. Nu, ruim een maand later, was er weer een supermaan. Natuurlijk heb ik nog wel zorgen, maar daarnaast kan ik gelukkig ook weer genieten van al het mooie wat er om mij heen gebeurt. Zelfs als ik 's morgens om half zeven even niet kan slapen en dan de supermaan naar achter de horizon zie verdwijnen. Zo mooi!!!!!!!!!!!!!!!!
zes reacties
Het blijft hommeles in deze tijd, we hebben een familielid op de IC liggen waarvan we nog niet weten hoe het afloopt. Een zware roker, ergens achter in de vijftig… Zelf zijn we zwaar in Q, want mijn vrouw heeft diabetes en ik zit zelf met mijn longen. Lijkt langzaam op oorlog. Dan wordt zelfs een boodschap doen eenmaal per week ook een uitdaging… Ofwel het lijkt wel oorlog voor ons allemaal.
Die supermaan heb ik gemist. Inderdaad vliegt de tijd door alle ongewone maatregelen waar we nu mee te maken. hebben.
Er treedt inderdaad ook een soort van gewenning op. En dat er iets gebeurt voor P is natuurlijk ook fijn. Hopelijk gaat het met de geleidelijkere injecties goed.
Alles went en ook onzekere toestanden daar leer je mee omgaan en accepteren en zolang P. zich goed voelt en dat akelige virus uit de weg blijft is er weinig aan de hand. Al die corona doden hadden vier weken geleden nog geen idee. Lekker genieten van alles wat de dag ons geeft. Wat fijn dat jij zelf die injecties kan geven!