ABNORMAAL
Dit is voor de eerste keer dat ik het hele voorjaar "slechts" in eigen tuin en omgeving heb doorgebracht. Zo heb ik de tuin stukje bij beetje zien ontwaken en tot bloei zien komen. Als eersten meldden de crocussen, narcissen en tulpen zich.
Als bijna alles tot onwikkeling is gekomen, of al bijna is uitgebloeid zols de rode meidoornen, meldt de valse christusdoorn zich. Het is een open boom met vooral in het begin heel licht goen gekleurde blaadjes. Ik geniet van die lichtgroene kleur, afgezet tegen een strakblauwe lucht. En dat laatste was er de afgelopen tijd heel vaak en heel veel. Er is (was?) weinig vliegverkeer te zien. Mogelijk is dit van invloed geweest op de heldere luchten.
Toch ben ik blij, dat we weer enigszins terugkeren naar het normale. Ik weiger dit te betitelen als het nieuwe normaal. Al die maatregelen, waaronder die anderhalve meter wil ik toch echt niet als normaal gaan zien, maar als iets tijdelijks.
Eigenlijk heb ik het wel een beetje gehad met al die strikte voorzorgsmaatregelen. Na Pasen, koningsdag en de prachtige Hemelvaartsdag, dagen waarop er meer samenscholingen van mensen waren als waarvan regering en RIVM dit als wenselijk achtten, heb ik in de daarop volgende weken als reactie op die vele overtredingen geen toename van besmettingen gezien. Sterker nog, er is nog steeds een duidelijke afname.
En dan nu die drukdoenerij over de demonstratie op de Dam. Als nu over veertien dagen blijkt dat er nog steeds geen toename van besmettingen is en dus ook geen verregaande gevolgen zoals ziekenhuisopnames en ICafdelingen die weer overbevolkt dreigen te geraken, als dat niet zo is, mag ik dan hopen dat we minder onderdrukt gaan worden door al die regels en regeltjes ten gevolge van de coronacrisis waarvan men keer op keer moet toegeven, er toch niet het fijne van te weten?
We gaan zien hoe dit alles uitpakt, maar abnormaal is het leven van vandaag de dag toch nog wel steeds, ondanks de versoepelingen. Ik zie het als een teken aan de wand, dat er zoveel mensen willen opkomen voor de ongelijkheid die er bestaat en de coronaregels aan hun laars lappen. Misschien wijst deze actie indirect ook wel naar de vraag: hoe relevant zijn al die regels met telkens weer veranderende inzichten. Eén ding staat vast, de demonstratie was een gebeuren in de buitenlucht. Èn, zal er door weer anderen gesteld worden, veel mensen droegen een mondkapje!, maar of dat er wat toe doet is nog maar de vraag, want over het nut daarvan is heel wat gediscussieerd en is niet een aangetoond feit.
En zo rommelen we maar wat verder, niet wetend wat de toekomst brengt.
Omdat vorig jaar het bos achter ons gekapt is, hebben we zelf maar een paar bomen gekocht. Onder andere een jonge valse christusdoorn (zie inzet bovenaan) voor in de andere hoek van de tuin.
zeven reacties
Het gevaar is dat mensen lang rond kunnen lopen zonder te weten dat ze besmet zijn, Ik ben wel voorzichtig, maar vergeet het ook vaak, omdat het natuurlijk niet normaal is allemaal. Ik houd zeker afstand en hou mijn adem in als fietsers me van te dichtbij passeren in de polder, zeker als de wind mijn kant op is. Naar die cijfers kijk ik eigenlijk nooit, die zeggen niet zoveel denk ik. Het is gewoon nog aanwezig en dat duurt nog wel een tijdje.
Je kunt er wel een boompje over opzetten, maar alleen de tijd zal het leren. Ik ben nog steeds behoorlijk voorzichtig.
Ja, sommige dingen blijven lastig, en wie weet voor hoelang nog, de tijd zal het leren.
Ik blijf nog voorzichtig.
wat wijsheid is, blijkt achteraf.
Wat onze realiteit was staat hier: https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2020/in-erp-is-de-herinnering-aan-die-eerste-bange-weken-nog-lang-niet-weg-hedde-t-al-geheurd~v387050/
En ook ik hoop dat het nieuwe normaal grotendeels op het oude normaal zal lijken (al hoop ik ook dat het lukt wat positiefs uit de afgelopen weken vast te houden).
Ze willen, zoals altijd, de mensen tegen elkaar opzetten. Als ze te lang streng blijven loopt het uit de hand. Zolang de dodencijfers zakken kunnen de teugels wat losser, en dat gaat nooit snel genoeg, en dat zijn altijd de verkeerde keuzes.
Ik vertik het ook om “het nieuwe” normaal te vinden. En dat hysterische gedoe over de Dam! Over een tijdje weten we vanzelf of dat verstandig was.
Met mijn ouders – beiden longpatiënt- houd ik afstand. Ik moet er niet aan denken ze te besmetten. Ik ben blij met onze tuin en de polder aan onze voeten. Ik zou best weer eens naar de stad willen maar heb geen zin in de drukte.
Goed plan om zelf dan maar wat bomen te planten, daar ga je plezier van hebben, fijn dat je er de ruimte voor hebt.
Over het corona gedoe kan ik niets zinnigs zeggen want eerlijk gezegd houdt het me ook niet zo bezig.