ONZICHTBAAR
Het boek is uit en wat vind ik dat jammer. Ik ken dat gevoel nog van vroeger. Dan kon ik zo in een boek opgaan, waardoor de personages bijna vrienden waren geworden. Dit boek was nog wel niet aan de beurt, maar de leden van onze leesclub 2.0 hadden grote voorkeur om dit boek als eerste van dit seizoen te gaan lezen.
Ik was wel nieuwsgierig naar het boek, maar om de één of andere reden liet ik het toch eerst nog een week liggen toen ik het in huis had. Totdat ik zag dat er in schouwburg De Lawei een voorstelling van het boek werd gegeven. Vriendin D. was er direct voor te porren om dit te gaan zien. Zij had het boek een tijdje geleden al gelezen. Ik wist dat ik het boek niet in een krappe week uit kon lezen, maar ik ben er toen wel direct in begonnen.
Het boeide mij vanaf het begin. De schrijfstijl vond ik fijn en ik ben een heel eind gekomen voor we naar de voorstelling gingen. Tijdens de voorstelling herkende ik heel veel. Soms werd er letterlijke tekst gebruikt. D. en ik hebben genoten, niet wetend, wel vermoedend, dat dit voorlopig misschien wel de laatste keer in lange tijd zou zijn dat we naar een schouwburg konden. Dat maakte ons uitje nog exclusiever.
En toen had ik nog een week om de laatste 200 bladzijden te lezen. 's Avonds na de afwas trok ik mij aan de keukentafel terug; koptelefoon met heerliijke muziek op mijn hoofd en lezen maar. Het zijn gouden uurtjes geworden. Wat heb ik veel plezier beleefd aan het lezen van dit boek. Het is geschreven vanuit het perspectief van de personage Metin en ik ben echt van die jongen gaan houden. Wat heb ik met hem meegeleefd.
En nu is het boek uit en zoals ik aan het begin al stelde, ik vind het jammer want ik mis 'm, Metin, de hoofdpersoon en verteller van Wees onzichtbaar, de jongen die opgroeit van een vijfjarige tot een volwassen man met de Bijlmer als decor.
Morgen zullen we het boek bespreken, maar wat anderen er ook van vinden, ik heb het een prachtig boek gevonden, het verhaal, maar ook de schrijfstijl.
Ik heb niks met boeken, maar wel met radio, en daaraan denkend kan ik me het voorstellen. En theater heb ik al een tijd niet gezien en dat zal helaas voorlopig ook zo blijven.