KLEUREND
Zo af en toe heb ik het wel eens even helemaal gehad met het vele thuiszitten, maar daar zullen wel veel meer mensen last van hebben, denk ik. Het is niet zo, dat ik mij verveel, maar ik mis gewoon de vrijheid om te kunnen gaan en staan waar je wilt. En als je dan eens even door de stad loopt, is het straatbeeld ook niet iets waar je blij van wordt. Alle horecapanden stralen overduidelijk uit: wij zijn dicht, de straten zijn veel leger dan voorheen en bij het zien van mensen die op straat lopen word ik ook niet echt vrolijk, want de mondkapjes vind ik heel vervreemdend werken. Maar goed, eens zal er een tijd komen dat dit weer tot de verleden tijd gaat horen.
Ik heb mij waar eens op het kleuren gestort. Eind maart had ik de kleurplaat van Dimanche d'été à la Grande Jatte af en sindsdien heb ik geen kleurpotlood meer aangeraakt. Ik wacht tot het vanzelf weer begint te kriebelen en dat was in de afgelopen week. En ik heb iets heel anders uitgezocht dan dat ik in maart dacht.
Het schilderij 'Bal du moulin de la Galette' van Pierre Auguste Renoir, 1876 sprak mij opeens heel erg aan. Waarschijnlijk omdat er veel mensen op te zien zijn, die het erg gezellig met elkaar hebben. Het is geen eenvoudige kleurplaat, maar mensenlief wat heb ik er een plezier in. Ik moet het wel doen als er daglicht is, want met het ouder worden wordt het zicht toch wel wat minder, zowel in het zien van de kleuren als het onderwerp zelf. Ook brengt het lamplicht enige schittering aan, waardoor ik het niet zo goed zien kan. Dat is helaas ook het geval als ik aan het puzzelen ben.
Maar goed een dag telt vele uren en ik kan bijna dagelijks wel een uurtje vinden om mij hier mee bezig te houden. Heel vaak is dat aan het begin van de middag en als het dan een uur of half drie is geworden, kijk ik voordat ik wat anders ga doen meestal eerst even naar de nieuwe coronacijfers.
Wat mij in deze tweede golf heel erg opvalt is, dat nu de cijfers van het aantal besmettingen veel meer centraal staan, dit in tegenstelling tot de eerste golf, toen deze berichtgeving altijd begon met het aantal doden van de vorige dag. Het geeft mij een beetje een raar gevoel. Ik weet nog dat men heel bang was voor een heel hoog aantal doden en toen het aantal doden per dag opliep tot bijna 150 was dit, naast de aandacht voor de druk op de intensive care, hier toch wel steeds in het nieuws, terwijl je er nu nauwelijks iets over hoort terwijl er ook nu sprake is van een flink aantal doden per dag.
Cijfers zeggen niet altijd alles, maar ik ben toch blij dat er nu kennelijk weer een daling heeft ingezet en er niet nog meer strengere maatregelen genomen hoeven te worden. Voorlopig zit er nog geen terugkeer naar het normale leven in en zijn we teruggeworpen op onszelf om ons te vermaken. Het is niet anders. Van de vele vrolijke kleurtjes kan ik toch iedere keer weer heel blij worden, dus ik blijf voorlopig nog wel even doorkleuren. het is een tijdrovende klus, maar dat is in dit geval dus niet erg. Tijd genoeg.
vier reacties
Helaas ja, bij het ouder worden is goed zien ,zelfs met bril, toch een kwestie van goed daglicht. Dat merk ik ook met puzzelen. Kleuren is helemaal niets voor mij maar zo’n schilderij als puzzel zie ik wel zitten.
Het verschil in de rocona toestanden zit ‘m waarschijnlijk in het feit dat er tijdens de eerste golf veel know how is opgebouwd en ook heel veel dingen al aangepast zijn. De tweede golf is dus op veel punten anders dan de eerste.
Leuk he, dat kleuren. Zo ben ik ook weer in het tekenen gerold. Ik ben dan natuurlijk nieuwsgierig naar het kleurboek (staan de voorbeelden met kleur erbij?), en naar welke potloden je gebruikt.
Ik heb voor als het te donker wordt een daglichtlamp. Die zorgt voor licht (…) en voor de correcte kleuren. Want mijn teken (eet) tafel staat ver van het licht en in deze dagen houdt je geen uur meer over dat je bij daglicht kunt tekenen.
Succes ermee!
Dat lijkt me heel leuk om te doen. Je moet er natuurlijk wel de motoriek voor hebben…