VACCINEREN
Eigenlijk heb ik er niet zo heel veel moeite mee gehad om tot een keuze te komen, wel of niet vaccineren als ik aan de beurt ben. Het enige obstakel in mijn denken was, dat ik in het verleden heel overwogen de keuze gemaakt heb, om de jaarlijkse griepspuit niet te halen, nu ik gezien mijn leeftijd daar wel voor in aanmerking zou komen.
Gezien de vele varianten van een griepvirus is de bescherming die de vaccinatie biedt, niet echt optimaal te noemen. Daarbij opgeteld, dat ik van dichtbij meegemaakt heb, dat zowel mijn ouders als mijn schoonouders ieder jaar toch aardig wat last hadden van de bijwerkingen, wekenlang snotterig of zich anderszins niet optimaal voelen, heb ik dit gebeuren nog steeds aan mij voorbij laten gaan.
Nu met dit Covid-virus vind ik het toch wat anders. Echt griep hebben is niet leuk, maar meestal heeft dit wel een goede afloop. Met Corona ligt dat toch iets anders. De beelden van de mensen die op een IC terecht komen hebben veel impact op mij gehad en mij al heel snel doen besluiten wel voor deze vaccinatie te gaan.
En dan ben ik opeens in mijn gedachten heel veel jaren terug. Ooit ben ik ingeënt tegen de pokken. Volgens mij was dat toen verplicht. Geen pokkenbriefje? dan mocht je geloof ik ook niet naar school of zoiets. Dat weet ik niet meer zo precies.
Ik weet wel dat mijn moeder er voor gekozen heeft om de pokkeninjecties onder mijn voet te laten zetten om zo te voorkomen dat de littekens die deze injecties achterlieten mijn bovenarm zouden ontsieren. Heel lang heb ik de drie rondjes kunnen zien en als ik nu heel goed kijk, kan ik heel vaag nog iets zien.
Later moest mijn linker bovenarm er toch nog aan geloven, want toen is daar een BCG injectie gezet, als bescherming tegen TBC en daar bleef meestal bij iedereen een bultje zichtbaar, zo ook bij mij. Deze injectie was min of meer verplicht, want zonder die injectie was het niet mogelijk om op bepaalde paviljoenen van het psychiatrisch centrum, waar ik toen leerling verpleegkundige was, te kunnen worden ingezet.
Dochterlief is nog van de leeftijd, dat zij de enting van de pokken had moeten krijgen. Ik heb toen, 49 jaar geleden dit geweigerd, omdat de kans op bijwerkingen waaronder hersenvliesontsteking groter was dan dat zij pokken zou krijgen. Deze ziekte was toen nagenoeg uitgebannen.
Toen ik een aantal maanden later dochterlief wel voor de mazelen wilde laten inenten, vond de huisarts dat eerst maar vreemd, ook daar is een klein risico van het krijgen van hersenvliesontsteking. Toen ik hem mijn motivatie vertelde, mazelen krijgt bijna iedereen wel, maar pokken niet en bovendien is mijn kind nu gezond en als het besmet met mazelen wordt, is de weerstand al kleiner wat dan een verhoogd risisco met zich meebrengt, ging hij accoord. Twee jaar later werd dit het landelijke beleid, pokken niet, mazelen wel.
Met dit verhaal wil ik laten zien dat er ook in het verleden al hele discussies zijn geweest over inentingen, ook over het verplicht stellen.
Nu met de verlenging van de lock down voor de deur, hoop ik, dat met mij vele mensen zich zullen laten vaccineren. Ik verlang er naar dat we over niet al te lange tijd, maar dat zal toch wel na de zomer zijn, de draad van het gewone leven weer kunnen oppakken. Ik word dit gedoe, net als zovelen echt helemaal zat.
negen reacties
Ik ben er nog lang niet uit, gelukkig duurt het nog wel even eer ik aan de beurt ben. Voor pokken ben ik nooit ingeent ook al was dat wel verplicht, er ging iets mis, ergens.
Hopelijk laten heel veel mensen zich enten, anders krijgen we dat akelige virus er nooit onder.
Het virus verdwijnt niet we kunnen er ons zelf alleen maar tegen beschermen.
Dat laat ik dus ook doen.
Ik hoop dat ik een uitnodiging krijg voor de covidvaccinatie. Ik kreeg namelijk in het najaar een brief van de huisarts met als aanhef; beste griepprikweigeraar. Blijkbaar sta ik op een lijst, terwijl ik alle toch ook pokkenlittekens heb en alle andere injecties heb gehad. Maar de griepprik vond ik nog niet nodig. Ik zat dagelijks in een klas kinderen, waar alle ziektekiemen in de rondte gingen, griepvirussen halve klassen thuishielden, maar deze juf was nog geen dag ziek. Ik dacht te kunnen beoordelen, dat ik vooralsnog genoeg antistoffen had opgebouwd. Blijkbaar heb ik nu een stempel. Ik vond het niet fijn. Maar nu wil ik echt wel inenten, want we moeten van deze toestanden af.
De griepprik heb ik ook nooit gehaald en gá ik niet halen. Echte griep krijg je niet zo vaak, het meeste dan mensen griep noemen is een stevige kou of een ander virusje. Ik zal zeker niét snel voor het vaccin gaan, liever niet zelfs. Het gaat me te snel allemaal en ik wil wel graag over een wat langere termijn zien wat het uitrcht, zowel positief als negatief.Maar ieder moet vooral doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
Alle inentingen heb ik gehad. Tegen de tijd dat ik de leeftijd heb voor de griepprik, ga ik die niet halen. Het coronavaccin vertrouw ik niet. Ze kunnen praten tot ze 100 gram wegen maar ik heb bedenkingen. Toch ga ik ‘m halen omdat ik voor de mensen om mij heen geen gevaar wil zijn. Mijn man en ik zijn zo’n beetje als laatste aan de beurt. Hopelijk weten ze dan wat meer over de bijwerkingen.
Ik peins er niet over, geen haar op mijn hoofd. Geen controle en geen prik. Ik wil niet terug naar het oude normaal, want zo normaal was het niet. Bovendien weet je niet wat de bijwerkingen op lange termijn zijn. Nee, geen wattenstaafje en geen prik.
Vooralsnog haal ik die prik wel. Aan de griepprik heb ik nog geen gehoor gegeven. 25 jaar geleden heb ik ik 2 inentingen gehad voor een bezoek aan India, dat niet is doorgegaan. Een paar jaar eerder heb ik een vreselijke griep in Taiwan gehad. Week boven de 40 graden koorts. De volgende keer dat ik er naartoe moest wilde ik een antigriepprik, maar die gaven ze niet in de zomer.
Ik heb astma, en de kans dat ik ernstig ziek word mocht ik besmet raken (wat ik natuurlijk probeer te voorkomen) maakt dat ik me laat vaccineren. Ik haal ook elk jaar de griepprik en heb daar nooit last van. Gelukkig kunnen we allemaal voor onszelf beslissen wat we doen, al zijn er mensen die anderen uitmaken vanwege hun keus. Ik doe daar niet aan mee.
Volgens mij heb ik ook alle injecties gehad vroeger. En ik kreeg toch de mazelen…
Toch ga ook ik naar de prikbank. Het risico met zo,n kleintje dat hier over de vloer komt is mij toch te groot.