HET APPELVERHAAL
Eens, lang geleden, begon het verhaal van de appelboom. Er rolde een appelpitje op de grond en dat pitje had een uitspruitseltje. Ik had dit toen nog nooit gezien en met mij een aantal lezers van mijn blog ook niet. (Voor wie daar nieuwsgierig naar is, het is het blog van 14 maart 2013, te vinden onder de knop archieven maart 2013 of bij de button: 'geef zoekterm' rechtsboven en voer daar het woord appellevensymboliek in.)
Het appelpitje werd gepoot, verwarmd en gekoesterd en kwam tot leven. Het groeide en groeide en het hele kleine boompje werd in de tuin geplant, tussen de rozen. Niet zo goed over nagedacht, maar het moest ergens een plekje hebben.
Toen het boompje wat groter werd, wilde ik het eigenlijk wel verwijderen. Het paste totaal niet op de plek waar we het geplant hadden, maar inmiddels was P. zo gehecht aan het boompje, zodat hier geen sprake van kon zijn. Het boompje mocht hooguit wat gesnoeid worden. Laat dat maar aan mij over, dat heb ik gedaan en tot mijn eigen verbazing is er wel een aardig model in gekomen.
Diverse mensen voorspelden dat het boompje nooit zou gaan bloeien en dat het naar alle waarschijnlijkheid nooit een appel zou voortbrengen. Binnen zeven tot negen jaar zou het boompje moeten gaan bloeien. Ik had mij voorgenomen om tot tien jaar te wachten en als het boompje dan nog niet gebloeid had tot kappen over te gaan.
Maar....... deze week keek ik op een druilerige middag (één van de vele dit voorjaar) naar buiten en tot mijn verbazing zag ik dat er bloesem in de boom zat. Niet veel, maar toch. P. helemaal blij, hij had toch gelijk gekregen, de boom was gaan bloeien.
Het bleek niet eenvoudig om boom met bloesem op de foto te krijgen, maar na diverse pogingen ben ik er dan toch in gelaagd om iets vast te leggen. Natuurlijk heb ik op de foto een bloemetje uitgesneden, zodat het goed zichtbaar wordt.
De bloesem in de boom is moeilijk te vinden, maar vanuit een raam boven is het toch duidelijk te zien. Op de laatste foto is de ware grootte van de boom te zien. Eigenlijk is het toch wel een wonder dat vanuit zo'n klein pitje in 8 jaar tijd zoveel boom te voorschijn komt. En nu maar afwachten of er ook echt een appeltje aan komt. Is het niet dit jaar dan misschien volgend jaar. En ja, mooi of niet, de boom moet nu maar blijven staan waar hij staat, aan de rand van het rozenperk. Met goed opsnoeien zullen de rozen er niet zo heel veel last van hebben.
anti spam: mijn hond heet Hessel
acht reacties
Natuurlijk blijft het boompje nu staan, dat soort dingen is veel te leuk. Helaas is het nu wel te laat om ‘m eventueel nog te verplaatsen dus nu maar hopen dat het geen grote soort is.
Geduld wordt beloond. Het is wel jammer dat zo`n boom per se moet presteren anders wordt die vernietigd.
Wat leuk. Ja, ik had een tijdje geleden ook zo’n pitje in mijn appel en heb toen ook nog even getwijfeld. Mijn notenboom staat er ook nog steeds al heb ik geen idee of er ooit al een noot aan heeft gehangen.