BEDENKELIJK
Na het weekend zat het me toch niet echt lekker en na wat dubben ben ik toch maar in actie gekomen. Ik was een paar dagen naar Den Haag, naar dochterlief en kleine dochter geweest en we hebben echt een paar gezellige dagen gehad. Heerlijk aan het strand bij "De Waterreus" gegeten, de volgende morgen met lekkere vers afgebakken broodjes en aardbeien ontbeten en daarna hebben dochterlief en ik een prachtige wandeling door de zeeheldenbuurt gemaakt en van een heerlijk sapje genoten, genuttigd in de tuin achter het paleis.
Uitgezwaaid door dochterlief en nog nagenietend ging ik welgemoed weer huiswaarts. Maar opeens was het boem! Had ik een overstekend verkeerszuiltje met pijltje niet gezien. Anders gezegd, ik stak de weg over maar nam de bocht te krap waardoor ik tegen dat paaltje aanreed. Paaltje boog diep voor mij en bleef op de vluchtheuvel liggen. Ik heb goed uitgekeken of ik de weg alsnog kon oversteken en toen dat het geval was heb ik de auto maar evenaan de rand van de weg geparkeerd. Twee mensen die stonden te kijken, vroegen of alles goed met mij was en of ik ook geschrokken was en hoe het nu met de auto was. Ik heb de auto goed bekeken, maar er was op een kleine gele veeg na, geen schade te zien. De eigenaar van de winkel kwam naar buiten. "En nu?" vroeg ik, "wat kan ik nu het beste doen?" "Straks even de schade bij de gemeente melden, want als u het niet doet, maar ze sporen u op, dan krijgt u ook nog een boete voor doorrijden na een ongeval. Kom maar even binnen dan zoek ik op de computer wel even op waar u dat kunt doen."
Zo gezegd zo gedaan en ik heb een foto van het opgezochte scherm gemaakt, zodat ik dat thuis zou kunnen afhandelen. Daarna ben ik naar huis gereden. Ik vond het wel jammer, want het deed wel wat afbreuk aan de mooie afdronk van mijn leuke bezoek. Ik heb dochterlief geappt dat ik veilig thuis was gekomen maar het verder niet gehad over het gele paaltje. Wat niet weet wat niet deert.
Natuurlijk heb ik het P. wel verteld. Samen nog eens goed de auto bekeken, maar nee, echt schade is er niet te zien. 's Avonds ben ik aan het googelen gegaan maar ik kwam er niet uit. De winkelier had niet echt een goede site voor mij opgezocht.
's Maandags merkte ik dat het mij toch niet lekker zat. Nog maar weer eens googelen. Ik zou de verzekering kunnen bellen, die zouden mij wel verder kunnen helpen. Dat heb ik gedaan, Achmea heeft mijn verhaal opgetekend, maar ik moest zelf de gemeente Den Haag benaderen, als zij dan een schadeclaim binnenkregen waren zij op de hoogte en zou het voor mij betaald worden. Ze hoopte voor mij dat de reparatie en het paaltje niet zo duur zouden zijn, want anders zou ik wel een paar treden naar beneden gaan en zou de verzekering duurder worden.
Ik ben weer een halve avond aan het zoeken geweest. Uiteindelijk heb ik via een invulformulier de vraag aan de gmeente gesteld hoe ik aangifte kan doen. Ik heb een noreplyantwoord ontvangen waar ik nog niets mee kan. Ik ben heel benieuwd wat er nu nog verder kan gaan gebeuren. De winkelier had mij gezegd, er hoeft maar 1 iemand uw nummerbord door te geven en u bent de klos......, maar echt, ik heb nu mijn best toch wel gedaan. Ik wacht verder maar af.
Er is een spamfilter geplaatst. Hoe heet mijn hond? Hessel
zeven reacties
Ergernis en misselijke tijd om iets voor elkaar te krijgen met gemeente. Vaak moeilijk toegankelijk. Maar ik weet je laat het er niet meteen bijzitten. Knap gedaan en nu kun je het laten liggen.
Dat jullie een gezellig weekend hebben gehad is veel mooier gevoel. En die aparte deur naar het straatje.
Toch wel schrikken denk ik als er zo’n paaltje “ ineens de weg op komt lopen”. 
De gemeente benaderen is altijd lastig, meestal willen mensen iets van ze en dat maken ze niet makkelijk. Ik zou zeggen eigen schuld dikke bult. Ik zie mensen ook niet zo heel snel bellen als het om een paaltje gaat.
Jeetje, wat jammer van je leuke uitstapje. Je hebt het gewoon goed gedaan. Netjes gemeld. Lijkt me helemaal geen probleem. Gemeente mag je wel bedanken dat je het zo netjes meldt. Wel gek dat dat zo lastig is.
Ik ben in Schiedam eens neergestort, gestruikeld op een slecht bestraat pad. Ik was toen verbaasd hoeveel reacties ik kreeg dat ik de gemeente moest aanklagen. Dat was ik helemaal niet van plan. Het was even naar dat ik met eenhechting in mijn neus naar huis moest, maar die straat moest recht getegeld worden. Ik was wel verbaasd dat in het antwoord geen enkel medeleven stond. Zo van: ‘Wat naar voor u. Dank voor het melden. De straat is inmiddels weer goed getegeld.’ Dat is allemaal de claimcultuur. Ik vind dat treurig.
Houd ons op de hoogte van het vervolg!
Dat deurtje, dat straatje, dat Alice in Wonderlandgevoel. Geweldig!
Gewoon afwachten, in principe is alles geregeld, verzekering is in kennis gesteld en je hebt je best gedaan.