LATE HERFST
Al een paar keer had ik de gedachte: "het lijkt wel of de de herfst dit jaar veel later begint dan andere jaren" en zie daar, een groot artikel in de krant waarin een boswachter van het Nationale Park de Hoge Veluwe dit aan de orde stelt en wat bevestigtd wordt door een bioloog van Wageningen University. De zomereik zou al verkleurd moeten zijn, de walnotenboom, de paardenkastanje evenals de lindenboom hadden al kaal moeten zijn; over de hele linie is het duidelijk dat we achterlopen.
In ons dorp zie ik het ook, de bomen beginnen nu pas te kleuren.
Daarbij komt ook nog eens, dat ik vind, dat ze een aantal van die prachtig kleurende bomen mishandeld hebben. Afgelopen voorjaar zijn ze wel heel hoog opgessnoeid, dit zou op verzoek van een boer gebeurd zijn vanwege de grote melktankwagen. De bomen hebben wel iets aan schoonheid ingeboet, maar ze staan er gelukkig nog.
Er zijn wel tijden geweest dat ik helemaal weg was van dit jaargetijde. De bladeren, de kleuren, de geuren, de wat lagere temperaturen, de af en toe stormachtige wind, dit alles vond ik prachtig. Heerlijk dat ruige weer. Maar nu ik zelf in de herfst van mijn leven ben aangekomen, is het net of ik toch ook wat weerstand ga voelen. Misschien heeft dat wel iets te maken met de metafoor die ik onlangs bedacht.
Hoe mooi ik al die verschillende kleuren ook vind, het is een prachtig palet van geel, oranje, bruin en soms dat lichte groen wat ik ook in het wel voorjaar zie, maar helaas het duurt niet zo lang, ze gaan er allemaal afvallen. Eerst één, en dan nog één en nog één - totdat je ziet dat de bomen kaal beginnen te worden.
Als ik dan in mijn bridgeclub of tennisclub om mij heen kijk, zie ik ook een prachtig palet van oudere mensen. Je kunt zien dat er al vele seizoenen voorbij zijn gegaan en dat iedereen in de herfst is aangekomen. De één beweegt niet meer zo goed, een ander hoort wat minder, bij een ander wordt het zicht wat minder, maar als we dan zo'n middag met elkaar zitten te bridgen is het toch een prachtige verzameling mensen. Maar ook hier gebeurt het, net als bij het blad van de bomen, van tijd tot tijd verdwijnt er iemand en de groep wordt kleiner.
Ik wil nu niet direct zeggen dat ik aan een herfstdepressie lijdt, maar deze herfst leert mij wel naar de eindigheid van het leven te kijken. Dit kan een volgende herfst wel weer heel anders zijn. Misschien kies ik er dan wel weer voor om de kleuren van de herfst ergens in Duitsland te bewonderen, zoals we een aantal jaren geleden dat gedaan hebben. Wat vond ik die kleurenpracht bij Monschau mooi.
Ook deze herfst gaat weer voorbij en over in de winter en daarna hoop ik dat we met velen het voorjaar weer mogen begroeten. Ondertussen probeer ik gewoon van elke dag te genieten.
zeven reacties
Hier de meeste bomen ook nog vol in het blad, daarom zijn er afgelopen week met de storm ik geloof wel vier omgewaaid. Ik denk maar zo, des te later de herfst des te eerder de lente…hoop ik.
Het kon weleens te maken hebben met alle nattigheid en vrij lage temperaturen van deze zomer. De laatste jaren waren vaak behoorlijk droog en warm waardoor bomen al veel vroeger geen voeding voor het blad meer hebben.
Ik ben gek op herfstkleuren, ook in m’n kleding al heb ik zelf niet zo het gevoel in m’n herfst te leven.
Mij maakt het seizoen niet zoveel uit, ik probeer van iedere dag te genieten. Ik geniet gewoon van het creatief bezig zijn, iets wat ik in de winter meer doe dan in de zomer.
Het uitbotten begon dit jaar ook erg laat door een lange en redelijk koude winter. Wat Riet hierboven schrijft (geen te hete zomer) zal ook bijdragen aan het veel later vallen van de bladeren. De laatste dagen gaat het hier echter behoorlijk snel.
Voor een depressie heb ik het op dit moment veel te druk. Ik weet dat dat link is. Als de drukte aan het eind van November afneemt, dan is de kans groot dat ik een dan zomaar een terugslag krijg.
Ik snap,je gevoelens wel. Ik had dat net na mijn pensioen in de herfst van 2018. Mijn eindigheid. Nu kom ik er achter dat ik de herfst heerlijk vind. De kleuren, de warmte en kaarsjes in huis en ook wel het ritme, de activiteiten die er zijn. De kleuren zijn prachtig. Vandaag zag ik voor het eerst kale bomen. De bollen zitten in de grond.tot de lente!
Toevallig zit ik ook in zo’n confronterende fase met de eindigheid der dingen. Maar ik probeer elke dag weer tot een klein feestje te maken en hoop daar nog een flink tijdje mee door te kunnen gaan.