T00 MUCH
Terwijl het aantal besmettingen links en rechts om mijn oren vliegen, had ik een druk weekend met uitgaan. Deze ontwikkelingen had ik niet zien aankomen, wie wel? Ooit was ons in het vooruitzicht gesteld, dat àls we een inentingsgraad van rond de 80% bereikt zouden hebben, de pandemie min of meer onder controle was. Daar was ik van uit gegaan toen ik eind augustus de boekingen deed van deze twee theaterbezoeken. Of de controle van de QR code genoeg bescherming heeft geboden zal de komende tijd uitwijzen.
Op vrijdag waren we naar een voorstelling van Peter Pannekoek. Het was echt lachen, maar er was één maar, het onderwerp corona met alles er opaan en er aan kwam wel heel veel aan bod. Dat had wat mij betreft wel ietsje minder gemogen. Ik kwam daar om even te lachen en alles te vergeten, maar wat corona betreft lukte dat niet, dat bleef opdeze manier in mijn gedachten. Misschien wordt het voor de echte oude jaars conference nog wel wat bijgesteld, maar op zich zat het al wel aardig goed in elkaar.
Het theaterbezoek van zondag was van een heel andere orde. Ik had de Carmina Burana graag in Het Concertgebouw in Amsterdam willen zien, maar Martini Plaza in Groningen is ook een uitstekend theater. Ik was er nog nooit geweest, maar deze eerste keer smaakt naar meer.
En dan nu het muziekspektakel. Het is nog niet eens zo lang geleden, dat ik echt kennis maakte met de Carmina Burana. Dat was rond de kerst in 2013. Wandelvriendin D. zong toen in een koor mee die een bewerking van deze muziek ten gehore bracht. Ik ben mij er toen verder in gaan verdiepen en ik heb het muziekstuk omarmd. Toen ik in augustus op tv steeds reclamespotjes zag met de aankondigingen waar dit evenement zou plaats vinden wist ik het meteen: hier MOET ik heen. Vriendin M. wilde wel mee, hoewel het niet helemaal in haar smaakgebied ligt. Ze zingt zelf dat het een lieve lust is en omdat ze het wel heel erg leuk vond, dat ik er zo graag naar toe wilde besloot ze mee te gaan. Ze heeft het toch heel erg mooi gevonden.
Het verhaal spreekt mij nog steeds heel erg aan en zo langzamerhand raak ik er ook wat in thuis. Het leven wat als een soort rad van fortuin gezien kan worden. Soms heb je geluk, maar kort daarna kan het opeens weer over zijn. De cirkel van het leven zeg maar. Dit keer had ik wat meer kennis van zaken en heb ik het hele stuk helemaal mee kunnen beleven, om bij de slotakkoorden te verzuchten, jammer dat het alweer voorbij is.
Met al dit gedoe ben ik natuurlijk wel heel veel tussen de mensen geweest. Gezien de vele besmettingen per dag is het nog maar de vraag of dit zo blijven mag en kan. Ik blijf enige hoop houden. Het aantal ziekenhuisopnames en IC opnames ligt in verglijk met de vorige pieken toch een stuk lager. Misschien toch een beetje hoopgevend? Het zou zo fijn zijn als we dit soort culturele uitspattingen wel kunnen blijven doen, want ik heb genoten van mijn uitstapjes.
mijn hond heet Hessel
zeven reacties
Het probleem is dat de controle vaan maar een wassen neus . Er wordt niet vaak naar een ID gevraagd wat misbruik in de hand werkt omdat de code alleen zomaar doorgegeven kan worden.
Verder heeft ook niet iedereen evenveel zelfcontrole. Ik was een paar weken geleden verkouden, dan doe ik wél een test als ik naar een feestje wil. Ik weet immers dat je niet echt ziek hoeft te voelen als je corona hebt.
Ik was gisteren ook in het theater. En dat was zo mooi! Ik hoop dat we dit kunnen blijven doen inderdaad.
Ik ga nergens heen, zelfs hier op het dorp niet, nu vind ik dat niet zo heel erg, maar ja het begint nu wel weer allemaal opnieuw.
Fijn dat je zo genoten hebt en het aandurft. Mij zie je nooit meer in een theater. Als ik nu niet welkom ben dan hoef ik nooit meer.
Zelf heb ik niets met theaters of bijvoorbeeld filmzaaltjes. Kijk liever dingen thuis en kan die tegenwoordig starten op de tijd die ik wil en stilzetten als ik wat intap. Hoef er ook niet naartoe en heb geen gedoe met parkeren of door de regenlopen naar een station. Ik denk dat veel alleengaanden niets hebben met het bezoek van theaters en dergelijke. Van m’n werk ben ik gewend om alleen in een restaurant te zitten. Veel alleengaanden beginnen ook daar niet aan. In elk geval missen de theaters en dergelijke van mij geen inkomen tov voor de corona.
Eigenlijk wilde ik nog wat zeggen over het percentage volledig ingeenten. Officieel is dat nu (2021-11-14 10:16) 73%. Duitsland zit op 67%. We doen het dus echt niet zo slecht. Helaas hoor je in het nieuws vaak het aantal ingeente 18plussers (of volwassenen). Dat staat op 85%. Tussen 12 en 18 ligt het op 60% en tussen 0 en 12 0% (Die mogen nog niet). De meeste besmettingen zit in de groep 10 tot 14 jaar. Dat is een redelijk mobiele groep die er zelf geen last van heeft. Tot 40 jaar belandt ook vrijwel niemand in het ziekenhuis. Met deze RIVM-wetenschap zou meer gedaan moeten worden.
Verder hou ik gewoon 2 meter afstand. De deltavariant is nu eenmaal een stuk besmettelijker en blijft zeer waarschijnlijk wat langer in de lucht om iemand heen hangen. Ik ben wel ingeent, maar m’n Astra-Zeneca beschermt wat minder. De mensen met Jansen zouden voor een 2e prik moeten gaan. Die mensen meereken als volledig gevaccineerd met 1 prik vind ik onjuist. Punt is ook dat dit deze mensen het meeste deelnemen aan het uitgangsleven, zij moeten dansen met Jansen.
Ik hou me weer even ver van dit alles, ik wil nog heel lang opa zijn en wekelijks op mijn kleindochter passen.