FRIDA
Eerlijk gezegd had ik geen idee wie Frida Kahlo was, maar het Drents museum in Assen timmerde nogal aan de weg met deze levensexpositie over de Mexicaanse kunstenares die in de laatste decennia is uitgegroeid tot een feministisch icoon. Ik ben mij er eens in gaan verdiepen, want hoe kon het nu toch dat dit aan mij voorbij gegaan was.
Na enig speurwerk vond ik op het internet wat informatie en een artikel in het maandblad Opzij maakte ook het één en ander duidelijk. Zo las ik in het artikel Viva la Frida, dat tot 2003 haar naam amper terug te vinden was in de kunstboeken. In 2002 is er een film genaamd Frida uitgebracht. Deze film, gebaseerd op een boek over Frida, geschreven door Hayden Harrera heeft een belangrijke rol gespeeld in het uitgroeien van Frida Kahlo tot wereldwijd icoon. Ik had inmiddels al begrepen, dat deze vrouw gehandicapt was door polio en later ook nog een zeer ernstig ongeluk heeft gehad en dat ze vanuit haar bed met schilderen was begonnen.
Ze bewandelde een geheel eigen pad waarin plaats was voor trauma's verwerken, maar ook voor politiek, gender, liefde, het hebben van een eigen identiteit en de de Mexicaanse cultuur. Ik had dus inmiddels heel wat kennis opgedaan over deze kunstenares, maar toch vond ik het moeilijk om in het begin de draad wat te pakken te krijgen. Waarom waren de foto's die haar vader gemaakt had zo belangrijk en zo waren er in het begin van de expositie wel meerdere dingen opgehangen waarvan ik de zin niet helemaal zag. Wel heel verhelderend vond ik, dat er ook een paar afbeeldingen van haar echtgenoot Diego Rivera te zien waren. Zijn gigantische muurschilderingen in Mexico en in een paar steden van de VS waren toen al wereldberoemd. Als ik één van de eerste schilderijen van Frida zie, (de bovenste afbeelding) dan zie ik ook wel enige gelijkenis in stijl. Later heeft Frida toch wel een geheel eigen stijl ontwikkeld.
Aan het eind van de expositie kon ik wel meer het verband leggen. Het liet wel iets van haar achtergrond zien. Een kunstzinnige vader die fotograaf was en belangrijke opdrachten kreeg, zegt wel wat over de sociale achtergrond. Ze kwam zeker niet uit de armste families voort. Daarom vond ik het ook wel vreemd om een link naar het communisme te leggen, maar daar zal haar buitenechtelijke relatie met Trotsky ook wel mee aan toe hebben bij gedragen. 
Extravagant was ze ook wel en ergens ver weg deed ze mij iets aan Mathilde Willink denken met haar geheel eigen kleding waaraan zij een geheel eigen identiteit aan ontleende. Frida deed dit met haar Tehuana-kleding. En zo heb ik in korte tijd weer heel veel bijgeleerd.
Voorlopig is dit wel het laatste culturele uitstapje in de rij die ik op stapel had staan, ik zal het de komende maanden wel iets rustiger aan gaan doen en dat is misschien in deze coronatijd niet verkeerd. Er komende vast weer betere tijden en dan maar eens zien wat er aan dit soort uitstapjes voorbij komt, want leuk is het wel.
mijn hond heet Hessel
zes reacties
De beperkingen die weer komen maken het je wel makkelijker om wat rustiger aan te doen. Ik had overigens nog nooit van Frida gehoord. Een doorzetster.
Ze schijnt op het moment “in het plaatje te passen” van div. stromingen die dan eigenlijk weinig met haar schilderkunst te maken hebben. Ik had ook nog nooit van haar gehoord maar kom haar ineens overal tegen. Ik ben gelukkig kunstbarbaar en voel geen behoefte me in haar te verdiepen. Kunst spreekt me aan of niet, de kunstenaar doet er dan eigelijk minder toe voor mij.
De laatste tijd zie ik haar naam veel voorbijkomen. Zal te maken hebben met de tentoonstelling.
Mij krijgen ze moeilijk een museum in. Doe dat eigenljk alleen met slecht weer, en dan ga ik weer niet op pad.
(Heb trouwens weer een gokvraag geplaatst.)
Ook nog nooit van gehoord, al is het ook niet mijn behoefte en bedoeling allerlei kunstenaars te kennen hoor, er zijn zo verschrikkelijk veel ‘kunstenaars’ die de prachtigste dingen maken. Ik kijk plaatjes en soms spreekt het me aan of niet.
Totaal niet mijn wereld. Alhoewel kunst natuurlijk wel leuker is als je het beter snapt. En de mens er achter wil er toch wat mee zeggen.