BOEM EN AC/DC
Of eigenlijk andersom. Eerst hoorde ik muziek en stemmen en toen een harde knal. De muziek en de stemmen kwamen dichterbij en ik hoorde dat de muziek van AC/DC was. P. begon een beetje wakker worden te worden. 'Niet schrikken' zei ik, straks komt er nog een harde knal en dan trekken ze weer verder. En dat was ook zo. Zo begon onze oudejaarsdag, maar we hebben eerst nog weer een uurtje geslapen alvorens we echt aan de dag begonnen.
'Het is wat, de dag beginnen met AC/DC, begon P. over het gebeurde van die morgen. 'Ach ja, weer eens wat anders dan de kerstliedjes die, als er geen coronamaatregelen zijn, 's morgens in alle vroegte op eerste kerstdag op de straathoek ten gehore worden gebracht; en je weet, op de één of andere manier houd ik van AC/DC terwijl dat totaal niet mijn muziekgenre is.
Ik vond het hele gedoe vanmorgen dus wel grappig. Ik houd wel van oudjaarsdag. Het knallen van de carbidbussen, oliebollen eten, het hoort er allemaal bij. Ook de foto van het bruggetje die de overstap naar het nieuwe jaar symboliseert. In het verleden heb ik heel vaak een brug als symbool hiervoor gebruikt, alleen vorig jaar niet, maar dit jaar heb ik dit gebruik weer in ere hersteld. Het komende jaar wil ik in ieder geval weer een aantal foto's van bruggen nemen, zodat ik aan het eind van het jaar kan kiezen en niet zoals nu in de archieven hoef te duiken.
Soms vind ik het namelijk best moeilijk om foto's van de voorbije jaren te bekijken. Te zien hoe het was en hoe het nooit meer zal zijn. Onbezorgde vakanties waarin alles kon en er nog geen beperkingen waren. Toch mogen we niet klagen. De beperkingen van P. zijn zo langzamerhand in ons leven ingebed en we kunnen er aardig mee leven. En misschien, als het coronaspook voor goed verslagen is, wagen we toch nog een poging om een paar weken naar ons geliefde Frankrijk te gaan. Wie weet is het toch nog mogelijk.
Het wordt mij gaandeweg wel duidelijk dat met het ouder worden steeds meer afscheid genomen moet worden van iets of van iemand. Dit jaar zijn ons een aantal mensen in de directe kennissenkring ontvallen en zoiets had ik eigenlijk nog niet eerder meegemaakt. Je wilt het eigenlijk niet, maar het hoort wel bij het proces van ouder worden. Gezien het feit, dat ik altijd gezegd heb, alles mee te willen maken, ook het proces van ouder worden, maak ik er wel ruimte voor en geef ik het een plek in mijn leven. Verdrietig zijn als het gebeurt, rouwen omdat je iemand mist, ik zal bijvoorbeeld nooit meer met H. kunnen bridgen, ook de uitstapjes met M. zullen anders zijn, als toen we met ons vieren iets ondernamen, maar het is ook goed om de draad van het dagelijkse leven weer op te pakken en de toekomst een kans te geven.
Het volgende jaar staat dus voor de deur. Echt grote plannen zijn er niet. Net als heel veel mensen hoop ik dat de beperkende maatregelen ter bestrijding van het coronavirus in de loop van het voorjaar opgeheven kunnen worden en niet meer terug hoeven te komen. Dat we gewoon weer vrij zijn in ons doen en laten. Ik denk dat het dan gewoon een fijn jaar gaat worden waarin we kunnen genieten van al het moois wat er te zien en te beleven is, waar dan ook, hier thuis, of iets verder weg in Nederland of misschien wel in Frankrijk. We gaan het zien.
Ik wens iedereen EEN VOORSPOEDIG NIEUW JAAR!
Mijn hond heet Hessel
acht reacties
Ja, het wordt toch elk jaar weer ietsje minder, en je moet er altijd maar weer het beste van maken. Gelukkig gaan we al langzaam richting voorjaar.
Ik vind oud en nieuw ook het leukst van de hele december maand en AC DC vind ik ook leuk. Gelukkig Nieuwjaar voor jullie, we zien wel wat er op ons pad komt.
Ook voor jou alle goeds voor 2022!