AFZWAAIER
Dit jaar zit het er niet in om een paar dagen elders van de herfst te gaan genieten. Ik ben wel een keer bezig geweest met het zoeken naar een geschikte accommodatie in de buurt van Monschau, maar het is er niet van gekomen om even door te pakken. En waarom weet ik niet precies. Misschien toch wat uit mijn doen geweest door het plotseling moeten missen van hond Iemand, of misschien de knieblessure van P. Echt weten doe ik het niet, maar toen er enigszins uitzicht kwam op de komst van een kleine puppy verloren opeens alle plannen hun perspectief, terwijl het nog best gekund had, want het duurt nog even voor hij komt.
Maar ook dichtbij huis kun je van de herfst genieten. Gelukkig lijkt de slijmbeursontsteking in de knie van P. op zijn retour te zijn en kunnen we eindelijk samen weer een stukje wandelen. Zondag hebben we niet zo ver van ons dorp af een mooi rondje van 7 kilometer gelopen. Ik wilde zo graag paddenstoelen zien en ik ben goed aan mijn trekken gekomen. Niet, zoals ik verwachtte in het parkachtige bos, maar ergens langs de weg waren hele mooie exemplaren te zien.
En tijdens de autorit naar het museum in Assen met vriendin Dwien heb ik ook kunnen genieten van de prachtig gekleurde bomen, maar ja, onze fijne gesprekken nemen toch wel iets van de aandacht weg.
Maar ik moest haar vertellen van de verlenging van mijn lid zijn van het bestuur van de Oranjevereniging. Het was mijn vaste bedoeling geweest om te stoppen met deze klus, maar tegen alle verwachtingen van mijzelf in, heb ik, nadat men vele malen gevraagd had of ik toch nog niet één keer een periode van 2 jaar zou willen blijven om nog een keer mee te draaien met de organisatie van het dorpsfeest en ik steeds nee gezegd had, opeens het besluit genomen om toch te blijven. We hadden even een korte vergadering over de financiële afwikkeling van het feest en daarna nog even een gezellige nazit. En na een paar kwinkslagen over en weer hoorde ik mijzelf zeggen: Okay, deal! Als jij de optocht met mij samen wilt doen blijf ik. Applaus volgde.....
Ach, ik heb het altijd gezellig gevonden en ik draag het secretariaat wel over waardoor ik het toch een stuk makkelijker krijg. En zo heeft Dwien ook haar dingen die ze graag aan mij kwijt wil en voor dat we het weten zijn we al weer in Assen en is de helft van het mooie landschap aan ons voorbij gegaan zonder het echt gezien te hebben.
In het museum hebben we onze kennis verrijkt met uitleg over het Armeense Rijk. Het tweede gedeelte van ons bezoek aan het museum betrof het bekijken van de schilderwerken van de kunstenaar Neo Rauch. Het is actuele kunst en ik kende het niet, maar dat is voor mij dan een uitdaging om op zoek te gaan naar meer kennis. De stijl laat zich omschrijven als een mix van realisme, surrealistische abstractie en invloeden uit popart en strips. Het brengt mij dan tevens naar een rijtje actuele kunstenaars van deze tijd waar door ik weer vele uren zoet ben om op de tablet op zoek te gaan om het werk van deze mensen te kunnen zien.
Lang leve de vooruitgang in dit digitale tijdperk.
Mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Ik vind de kunst die de natuur zelf maakt het mooiste, dar kan geen mens tegenop. Maar als creatieve maker besef ik dat het maken van kunst, ook echt een kunst is.
Herkenbaar. Zo zit ik ook al een soort Heintje Davids in het bestuur van ons koor. Ach ja. Iemand moet het doen en ik heb alle tijd.
Gelukkig is de herfst overal dus daar krijg je toch wel iets van mee.
Het is wel een kleurig schilder stukje, voor spreekt kunst me aan óf niet, veel meer hoef ik er meestal niet van te weten.