EERTIJDS 2
LEPELTJES
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp maak ik een foto.
Dit lepeltje dateert uit 1960 en voldoet dus ruimschoots aan het criterium meer dan 50 jaar oud. Niet alle kennis hierover had ik nog paraat, zo wist ik bijvoorbeeld niet het precieze jaartal en ook wist ik niet dat Johan Bodegraven presentator van deze actie is geweest, maar ik heb zeker een aantal herinneringen bij dit lepeltje.
Ik was ongeveer 10 jaar oud toen wij, mijn ouders en ik wel eens een avondje oppasten bij een tante van mij, de jongste zus van mijn vader. Zij hadden lange tijd bij mijn opa in gewoond, maar een tijdje voor de geboorte van neefje Freddy waren zij verhuisd naar een zogenaamde duplexwoning. Zij waren in het bezit van een eenvoudige pick-up en natuurlijk waren er ook een aantal langspeelplaten. Zij hadden, om het goede doel te steunen de LP 4 X ZN, (zij zoeken zich zelve niet) gekocht. Het was een NCRV-radioactie ten behoeve van een nieuw diaconessenziekenhuis in Suriname. Volgens mij stond er op die LP een nummer van de Zingende Zusjes, 'ik wandel in het licht van Jezus' en dat vonden mijn moeder en ik zo mooi en zo waren wij op zo'n oppasavondje in de gelegenheid om dat nummer een aantal keren te horen. De zingende Zusje waren wel wat omstreden, de gereformeerde kerk in Velsen, waartoe ze behoorden was not amused dat zij deze muziek ten gehore brachten en dat dit landelijk heel gewild werd. Uiteindelijk werd het gezin Verheij uit de kerk gezet.
Ik weet, dat er in plaats van LP's ook lepeltjes verkocht werden om deze actie te steunen, maar mijn ouders vonden de prijs van het lepeltje te duur, dus zelf hebben we nooit zo'n lepeltje in huis gehad.
Ik was dan ook hoogst verbaasd toen ik bij mijn schoonouders dit lepeltje voorbij zag komen. Ik was er als het ware op slag verliefd op. Mooie herinneringen klevend aan iets tastbaars uit mijn jeugd! Skoanmem (schoonmoeder)zag, dat dit lepeltje op de één of andere manier veel betekenis voor mij had en in één van haar laatste jaren heeft ze het mij gegeven.
Achteraf vind ik het vreemd dat mijn ouders niet zo'n lepeltje gekocht hebben. Mijn moeder was namelijk altijd gek op mooie zilveren lepeltjes, want toen ik als jonge tiener een reisje ergens heen maakte, kwam ik, als ik geld genoeg mee gekregen had met een lepeltje thuis in plaats dat ik geld besteedde aan snoep of andere snuisterijen. Ze zullen, denk ik, toentertijd het geld niet hebben willen, of kunnen missen. Het was nog echt de tijd van elk dubbeltje omkeren.
De herkomst van het lepeltje van 'de Macht van het kleine' weet ik niet echt. Ik weet wel dat òf mijn moeder zelf op pad ging om het geld bij anderen op te halen òf dat men het bij ons kwam halen. In veel christelijke gezinnen stond een potje voor de "toevallijders". De naam ken ik dus wel maar of het lepeltje nu uit ons gezin komt of dat ik dit van Skoanmem erbij heb gekregen weet ik niet meer.
mijn hond heet Hessel
Het gaat een leuke rubriek worden. Heel flauwtjes kan ik me nog wel iets herinneren van deze actie van Johan Bodegraven maar wij waren iets minder mnet kerkelijke zaken bezig. Ik herinner me hem wel van de actie “beurzen open dijken dicht” na de watersnoodramp in ’53. En van daarvoor nog van het radioprogramma “mastklimmen”.