EERTIJDS 12
ASBAK
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Al weer iets uit mijn jeugd van nul en generlei waarde maar wat mij o zo dierbaar is. Staat het ergens in de kamer te pronken? Wel nee, het zwerft ergens op zolder, omdat we het niet meer gebruiken Het is al 18 jaar geleden, dat ik (we) definitief gestopt ben (zijn) met roken en vanaf dat moment waren de asbakken niet meer nodig.
Of ik deze asbak echt in mijn eigen huis gebruikt hebt weet ik niet helemaal zeker. Het kan ook wel zijn dat ik hem heb meegenomen bij de ontruiming van het appartement van mijn vader na diens overlijden. Hoe dan ook, ik ben gehecht aan dat ding.
Mijn ouders hebben het gekregen van de vrouw van een neef van mijn vader. Zij was pottenbakster. Neef Marinus en Gerry kwamen zo af en toe bij ons op bezoek en nadat we naar de Achterhoek verhuisd waren was het voor hen ook wel interessant om zo af en toe een weekend te komen. Waarschijnlijk hebben mijn ouders met één van die bezoeken deze asbak gekregen. Marinus was hoog opgeleid en wat ze bij mijn ouders zochten weet ik niet, maar toen ik een jaar of zestien was, midden jaren 60, werd ik uitgenodigd om met hen mee te gaan naar Amstelveen waar zij woonden. Zij hadden één dochtertje van een jaar of zeven en het leek hen wel gezellig voor haar als ik bij wijze van oudere zus een paar dagen bij hen zou zijn.
In die paar dagen ben ik heel wat te weten gekomen over pottenbakken. Ze had een hele uitrusting, van draaischijf tot oven en ze was toen al bezig om voor de verkoop te produceren. Aan de hand van halffabricaten werd mij het proces van bakken en glazuren uitgelegd. Het zijn onvergetelijke dagen geweest waarin ik veel geleerd heb. Zo weet ik ook nog dat we naar een tentoonstelling van Picasso zijn geweest. Het was in april 1967 in het Stedelijk Museum Amsterdam. Door middel van een film heb ik enige uitleg over het schilderwerk verkregen. Bijvoorbeeld dat een mens meerdere gezichten heeft, maar een pop niet. Dat was dan ook op dat schilderij duidelijk zichtbaar. Het meisje met de pop op schoot had 2 gezichten, en profiel en vanaf de zijkant, maar de pop had een gewone kop. Ik ben altijd een zwak voor Picasso blijven houden en ergens in de verte ligt dit ten grondslag aan de naamgeving van ons hondje Pablo. Een mooie naam die begint met een P.
Ooit heb ik in die tijd op Sinterklaas een ketting gekregen van stenen die Gerrie gebakken had. Ik had gedacht dat ik die zo zou kunnen vinden, maar dat is dus niet zo. Nergens te bekennen. Als ik ze al weggegooid heb, heb ik dat in een vlaag van opruimwoede gedaan. Het snoer was door het gewicht al snel gebroken, maar ik was altijd van voornemens geweest om het opnieuw te rijgen aan een iets steviger draad. Het is er dus nooit van gekomen.
mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Maar deze is mooi genoeg om ergens een plaatsje in het zicht te geven, heel decoratief met die kleurtjes. Hier staan nog een leeuwen asbak van Maastrichts aardewerk uit het ouderlijk huis, die moet dus aardig richting de 100 jaar oud gaan.
Wat een leuk blogje. En waar je toch al komt via een asbak. Van pottenbakken tot Picasso. Geweldig.
Ik heb nooit gerookt maar heb toch een asbak. Nog van mijn vader. Zo’n stalen ding van de NVV uit 1948. Ik heb er mijn hele jeugd peuken in zien uitdraaien. Uiteindelijk kwam hij in mijn huis terecht en nu staat er een potje planten in.
Dat wil zeggen: vorig jaar kwam ik op een rommelmarkt nog twee van die dingen tegen. Ik kon ze niet laten staan. Nu staan er dus drie plantenpotjes in drie asbakken. Maar welke die van mijn vader was, dat weet ik nu niet meer.
Twee van mijn asbakken staan in de vensterbank, ik ben er ook aan gehecht en vind ze nog steeds leuk. Eentje kocht ik ooit op vakantie in Frankrijk, hij is van brons en is erg zwaar, de andere is van hout
Dat was wel een erg leerzaam bezoekje zodoende.