EERTIJDS 14
STAP OP SPEL
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Dit spel kwam ik in de afgelopen weken tegen bij het opruimen van de zolder. Het was best een leuk spel, in ieder geval heel anders dan kwartetten. Er zat toch een klein beetje een gelukselementje in, want je kon een kaart van de stok pakken met bijvoorbeeld lekke band. Dan moest je eerst een kaartje met rijwielhersteller trekken, vervolgens een 'stap op' kaartje en pas dan kon je verder om genoeg kaartjes van de 5 of 6 kilometer te verzamelen.
Ooit zal ik dit spel gekregen hebben, waarschijnlijk van alle gezamenlijke nichtjes en neefjes van de tantes en ooms van vaders kant. Een tante had het en daar heb ik het wel eens gespeeld. Daar kwam nog bij dat de oom die bij deze tante hoorde, fietsenmaker was. Ik vond het als kind hilarisch, als oom meespeelde en moest wachten tot hij eindelijk het kaartje van rijwielhersteller uit de stapel trok. Echt dolle pret, waar tante en oom dan weer verschrikkelijk om moesten lachen.
Het is een spel wat heel gangbaar was in vooral christelijke gezinnen, want daar was het minder gebruikelijk om met een gewoon spel kaarten een spel te spelen. In ons gezin mocht dit wel, de familie van mijn moeder had namelijk veel minder met het geloof en de kerk dan de familie van mijn vader. Pesten, eenendertigen, jokeren en zelfs liegen heb ik allemaal bij de familie van mijn moeder geleerd, maar als kind had ik niet door dat er zo'n verschil was in welke spelletjes er wel en niet mochten.
Pas heel veel later heb ik van P. begrepen dat een traditioneel spel kaarten met harten, ruiten, klaver en schoppen in gereformeerde gezinnen echt helemaal uit de boze was, want oei oei oei, die jokers, dat riekte naar de streken van de duivel, met het lot speelde je niet. Ooit wilde ik zoonlief naar de ouders van P. laten fietsen om daar loten te verkopen voor één of andere club waar hij lid van was, maar dat werd mij sterk afgeraden door P, want ook dat was uit den boze.
Die wereld was mij totaal vreemd, want wij hebben in ons gezin heel veel spelletjes gespeeld. Van Stap Op tot Mens Erger Je Niet en van knikkerborden tot jokeren toen ik wat ouder was.
Het knikkerbord wat mijn vader voor mij gemaakt heeft, is helaas niet met mij meegegaan; het is bij mijn ouders gebleven en toen mijn eigen kinderen er te groot voor waren geworden hebben zij het weggegeven aan iemand in de buurt met kleine kinderen. Goed terecht gekomen zou je zo zeggen, maar ik heb het altijd een beetje jammer gevonden dat het niet naar mij, als rechtmatige eigenaar is gegaan.
En dan? hoor ik de lezer zeggen, denk je nu echt dat je nu nog met dat knikkerbord zou spelen? Natuurlijk niet. Net zo min als met dit Stap Op spel, waarvan mijn kinderen al zeiden dat het een oubollig spel was. Ik heb het dan ook nooit met de kleindochters gespeeld.
Dus sta ik nu voor de vraag: Wat moet ik doen? Weggooien? met het Oud Papier meegeven?
Ik weet het niet. Voorlopig stop ik het in de doos met de spellen die ik toch nog maar even wil houden. Het is ten slotte maar een klein doosje.
klik
mijn hond heet Hessel
zeven reacties

Waarom zou je het niét met kleinkinderen spelen vraag ik me af. Het zou bést leuk kunnen uitpakken om een nostalgisch spel te spelen en kwartetten bestaat nog steeds.

Leuk blogje, ook ik ken dit spelletje niet. Wij spelen nog steeds heel veel spelletjes, samen op de camping, met onze buren, vrienden enz. Van klaverjassen tot en met regenwormen. Waarom zou je het weg doen? Het vreet geen brood en misschien komt het ooit nog weer eens op tafel om er mee te spelen.

Vaag klinkt het bekend maar te vaag om er iets zinnigs over te kunnen zeggen, dit spel dan bedoel ik.
Het idee achter de rubriek vind ik dan weer wel heel erg.

Bij het oud papier doen is een heel slecht idee. Zo’n leuk oud spel, dat houd je toch. Nu niet maar later willen de kinderen het misschien wel. Ik ken het spel helaas niet. Kennelijk wordt het ook nooit meer herdrukt.
Ik ken het spel niet, lijkt me een leuke afwisseling van ganzenborden.