EERTIJDS 15
BLOKKENKAR
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
De blokkenkar staat al weer een aantal jaren op zolder. Omdat de zolder opgeruimd moet worden, zodat er nieuwe vloerbedekking gelegd kan worden, de oude vloerbedekking begint na 25 jaar gaar te worden, kom ik natuurlijk van alles tegen. En ja, veel van wat ik bewaard heb kan nu wel weg, hetzij naar de kringloop, hetzij naar de stort. Maar deze blokkenkar mag blijven.
Het is de blokkenkar die dochterlief op haar eerste verjaardag van ons, ouders, heeft gekregen. Het was in de tijd dat blokken en dergelijke zo kleurloos mogelijk moest zijn. Het zou vooral de fantasie van de kinderen prikkelen, zo was de nieuw modische ideologie hier achter en die gedachte werd toen door de moderne jonge ouders stevig omarmd.
Ook heeft ze toen zo'n blokkenstoof gekregen met in de deksel een rond gat, een driehoek een vierkant en een fantasieopening, waar de bijbehorende blokken dan door heen konden. Ook dat was van blank hout, maar ik heb toen zelf de blokken met gifvrije verf rood, blauw, geel en zwart geverfd.
Met deze blokkenkar is flink veel gespeeld. Eerst door dochterlief zelf, daarna heeft haar broer, zoonlief dus, er vele hoge torens mee gebouwd en ook de beide kleindochters hebben hier nog heel wat uurtjes mee zoet gebracht. Het laatst heeft de blokkenkar op de logeerkamer gestaan waar kleine dochter uit Den Haag er 's morgensvroeg nog wel eens mee speelde.
De sticker op de zijkant van dierenpark Amersfoort heeft er bijna vanaf het begin opgezeten. Rond de eerste verjaardag van dochterlief zijn we met een paar buurmeisjes ter ere van haar verjaardag naar dat dierenpark geweest. Twee maanden later zijn we van Bunschoten naar Kampen verhuisd en hebben we dierenpark Amersfoort nooit meer bezocht.
Ook is er ergens nog een filmpje dat zoonlief, amper een jaar oud, in de blokkenkar zat en dat dochterlief hem door de kamer voorttrok en ik doodsangsten uitstond dat hij niet achterover zou vallen.
Ach dierbare herinneringen. De blokkenkar mag dus blijven; met welke bedoeling weet ik niet, maar àls er nog eens bezoek met kinderen zou komen, heb ik altijd nog een stukje speelgoed staan.
mijn hond heet Hessel
zeven reacties
Ik weet niet of ik er een had, maar die blokkenkar komt me bekend voor. Wel had ik een vierkante houten kistje met, inderdaad, ongeverfde blokken. Jammer dat alles weg is, verdwenen in de tijd.
Dat jij ze bewaart begrijp ik. Zeker als je kleinkinderen hebt. Maar uit nostalgische overwegingen toch ook wel een beetje. Je schrijft er tenslotte prachtig over.
Och ja…. op zo’n zolder kan je dan veel tegenkomen inderdaad…. wegdoen is prima plan, zolang je er maar niet achteraf spijt van krijgt (zoals wij na de verhuizing in 2007)
Zo’n blokkenwagen hadden wij vroeger ook, mijn schoonvader maakte al het speelgoed voor de kleintjes dus ook de blokkenwagen, weliswaar wel geverfd want al dat kleurloze vonden we allemaal te saai voor woorden 
Dat is nog speelgoed dat generaties lang mee gaat. Wie weet ooit nog een achterkleinkind waarvoor je hem dan eigenlijk door zou moeten schuiven naar je dochter of kleindochter.
Ja erg leuk al dat oude speelgoed waar je vele herinneringen bij hebt, ik heb er net een stukje over geschreven. Weg doen is zo zonde, ik zeg altijd: “Het vreet geen brood dus laat maar liggen”
Ik kan me zo’n blokkenkar ook nog herinneren, maar waar en hoe, geen idee. Dat wordt een nachtje nadenken.