EERTIJDS 16
BIJBEL
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Al vanaf de start van de rubriek "EERTIJDS" weet ik dat ik een blogje over deze bijbel wil maken, maar iets in mij, wat ik niet goed benoemen kan, weerhoudt mij er van, ik heb namelijk niet alle herinneringen hieraan paraat. Het bevreemde mij, dat toen onze vader gestorven was en wij, mijn broer en ik datgene uit het appartement verzamelden wat we graag wilden hebben, hij geen enkele belangstelling voor deze familiebijbel had. Ik wel.
Mijn vroegste herinnering aan deze bijbel is de geur. Hij heeft namelijk heel lang ergens in een kelder bij ons in huis gelegen, was wit uitgeslagen en rook heel erg muf. Hoe het overleg tussen mijn moeder en mijn vader is gegaan weet ik niet meer, maar mijn vader wilde deze trouwbijbel van zijn ouders graag gerestaureerd hebben en dat is ook gebeurd. Het zal vast te duur in mijn moeders ogen zijn geweest en het zal ook ten koste zijn gegaan van de authenticiteit. Kortom de sfeer rond deze gerestaureerde bijbel is wat wazig en vertroebeld, maar desondanks ben ik best wel blij met het hele dikke zware boek ondanks dat de inhoud van een bijbel voor mij weinig meer betekent. Er staan hier en daar nog platen in en aan he eind staan de 150 psalmen in hele noten nog weergegeven.
Ook lees ik op de eerste bladzijde de geboorte- en sterfdatum van mijn voorouders, opa en opoe. En daar zit ook nog een aanknopingspunt. Opoe is in november 1954 overleden. Ik kan mij heel weinig van haar herinneren, vaag zie ik een oude vrouw in zwarte kleren gebogen in een stoel zitten. Maar ik kan mij nog wel de dag herinneren dat ze stierf, vader en moeder kwamen ons heel vroeg, het was nog donker, wekken om te vertellen dat ze even naar opa gingen omdat opoe was gestorven. Ze woonden op 3 minuten lopen bij ons vandaan. Ik, bijna vier jaar oud, werd bij broer Jan van 6 in bed gezet en wij hebben samen een doos oude foto's zitten bekijken. Het is één van mijn vroegste herinneringen.
Meestal komen dit soort dingen niet bij de (klein)dochter terecht, maar bij de (klein)zoon maar ik ben er oprecht blij mee dat het nu bij mij in een hoek van de kamer staat. Ik doe er verder niets mee, maar iedere keer als ik de stofdoek er over haal geeft het mij toch een gelukkig gevoel, gewoon omdat het aanwezig is.
mijn hond heet Hessel
zes reacties
Deze bijbel, er zit echt een stukje familiegeschiedenis in verborgen, mooi hoe jij daarover schrijft. Ik heb geen geloof in een god wel in het goede van de mens, niemand wordt kwaadwillend geboren. Mijn laatste herinnering die ik heb van mijn oma van moeders kant is dat ik bij haar in de bedstee lag, ze had van die grote warme borsten, ik was toen vier jaar en kort daarna is ze gestorven.
Wat een mooi, ontroerend verhaal en bijbehorend kostbaar bezit. Hopelijk zal iemand het na jou net zo koesteren als jij nu doet.
Ik heb ook zo goed als niks meer met de inhoud maar ook hier staan nog een aantal bijbels en liedboeken met soortgelijke ‘afkomst’ als die van jou. Wegdoen is (nog) geen optie.
Hier moet nog wel ergens een oude bijbel op zolder liggen maar dat is niet echt een familiebijbel zoals de jouwe. Die koester je terecht, ook al is het niet echt om de inhoud maar omdat de namen er instaan van mensen die waarvoor inhoud wél iets betekende.
Ik geloof niet dat er bij ons ooit een bijbel thuis heeft gestaan, ikzelf heb er ook nooit ene gehad, maar ik kan me voorstellen dat het toch waarde voor je heeft.