EERTIJDS 19
KONINGINNEDAG
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Dit keer hoefde ik niet lang na te denken over het onderwerp. Het glas van muziekvereniging "De Eendracht" waar mijn vader muzikant was en tuba speelde. Ik heb hier hele goede herinneringen aan. Op koninginnedag was het altijd vaste prik, dan ging ik met mijn moeder 's morgens naar "het dorp" zoals het centrum van Apeldoorn toen nog aangeduid werd, om het muziekkorps, dat een rondgang door het centrum maakte, te zien spelen. In latere jaren moesten we de aandacht wat verdelen, omdat mijn broer bij een ander muziekkorps speelde. Hij speelde klarinet. Er waren overigens wel een stuk of vier, vijf korpsen die allemaal een eigen rondje liepen en ergens gezamenlijk eindigden. Ik denk dat dat bij het gemeentehuis was, maar dat weet ik niet echt meer.
Ik heb van jongs af aan kennis opgedaan over het verschil tussen een fanfare- en een harmonie muziekkorps. Mijn broer wilde graag klarinet spelen en dat ging nu eenmaal niet bij een fanfare, dus ging hij met oom Berend, een broer van mijn vader, mee naar SoliDeoGloria. 
Ik heb mijn vader vaak horen oefenen op zijn tuba als ik al in bed lag. Als ik nog wakker was viel ik er wel bij in slaap en als hij later op de avond ging spelen werd ik er niet eens wakker van. Het hoorde gewoon bij mijn warme beschermde wereldje van toen ik klein was.
Mijn broer kon na een tijdje wel aardig op de klarinet spelen. Hij had zich zelf onder andere een deel van het populaire nummer Morgen van Ivo Robic uit 1959 aangeleerd en dat klonk heel aardig.
Het muziekkorps van mijn vader ging ook wel op concours en ik kan mij nog wel herinneren dat we dan als gezin wel eens meegingen als het niet te ver was en als er nog plaats was in de bus. Vaag herinner ik mij een grote tent in een weiland en dat zo'n middag wel erg lang duurde. Natuurlijk heb ik ook de populaire film uit die tijd "De Fanfare" gezien.
Ook de jaarlijkse uitvoering was altijd zo'n dingetje. Voor de pauze speelde het muziekkorps, tijdens de pauze was er een verloting en na de pauze was er toneel. Daarna was er dansen tot in de kleine uurtjes, maar dansen kon mijn vader niet, dit tot groot verdriet van mijn moeder, dus gingen wij naar huis, al dan niet met een prijsje uit de verloting.
Ter ere van het veertigjarig jubileum had men glazen laten maken en deze moesten door de muzikanten verkocht worden. Ik weet dat we een aantal dozen met 6 stuks glazen in huis hebben gehad, maar dat het nog al moeite kostte om de glazen verkocht te krijgen. Uiteindelijk hebben mijn ouders 2 doosjes zelf gehouden. Dit is het enige glas van de twaalf die nog over is. Bij het ontruimen van het appartement van mijn vader heb ik dit als aandenken meegenomen.
Hoe verder ik kom met deze rubriek, hoe meer ik ga inzien dat dit, het bewaren van spulletjes van weleer, toch wel een klein beetje een tik van mij is. Maar wel een leuke. En zo lang ik leef zal ik deze kleinoden, waar ik verder niets mee doe, blijven koesteren.
mijn hond heet Hessel
zeven reacties
Hier hebben we nog een fanfare en een drumband. De halve familie zat bij de fanfare, ik speel geen instrument en luister alleen maar. Die verkoopacties kan ik me ook nog wel herinneren.
Leuk hoor, gewoon in een doosje op zolder en af en toe eens naar kijken zodat net als nu de herinneringen boven komen. .Zulke dingen nemen niet veel plaats in
Wat een mooie herinneringen! Muziek is zo verrijkend in een leven. Zelf heb ik er weinig mee gedaan maar als ik de jongste piano hoor spelen dan geniet ik met volle teugen.
Muziekkorpsen… ze bestaan amper nog terwijl ze decennia terug bijna wekelijks door het dorp gingen … zo zonde!!
Ik speelde er zelf ook in, met man en kids… ik zat ook ooit in het bestuur… en ja die Tuba was ook mijn instrument, mooier geluid komt er uit geen ander instrument.
Koninginnedag of hoe het nu ook maar moge heten is aan mij niet besteed maar een heropleving van muziekkorpsen zou ik wel toejuichen.
Blijf jij nog maar even doorgaan met deze rubriek, ik vind het leuk!
Ken je de film “De fanfare” van Bert Haanstra? Ik vind het een geweldig leuke film, ik moest er aan denken terwijl ik dit bericht van jou las.
Zó jammer dat er nog maar zo weinig van dat soort muziekkorpsen zijn, het klonk altijd zo feestelijk op dagen als Koninginnedag. het verenigingsleven is vooral in grote steden ook vrijwel verdwenen. Natuurlijk is het leuk om dat soort dingen te bewaren, al is het maar om de mooie herinneringen.