EERTIJDS 24
RADIO
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
De radio, hoe kon ik die vergeten, maar bij de zolderrenovatie kwam ik 'm natuurlijk tegen. Het is de radio van mijn ouders. Ik weet nog dat we hem gekregen hebben. Het was een overjarig type, ruim over de datum en daarom betaalbaar.
Daarvoor hadden we een klein radiootje en hoe we daar aankwamen weet ik niet meer en daarvoor hadden we distributie. Dat was een soort schelp aan de muur met daarop een knop die je kon verzetten naar radio 1 of 2 of iets van België.
Maar goed, even terug naar het kleine radiootje, nee geen transistor, maar gewoon een klein vierkant bakje. Deze ging het steeds slechter doen. Mijn vader werkte toen bij de Rekkense Inrichtingen, afdeling Oldenkotte een long stay afdeling voor mannen met een tbs. Eén van hen had mijn vader weten te overtuigen dat hij echt verstand had van radio's en dat hij hem wel kon repareren. Mijn moeder had er niet veel vertrouwen in en toen mijn vader het ding op een goede dag meenam, nam zij met de volgende woorden afscheid van dit apparaat: Dag radio, die zien we nooit meer terug! en ze heeft gelijk gekregen.
Een paar maand later is deze radio bij de plaatselijke fietsenwinkel die dus veel meer dan alleen maar fietsen verkocht, aangeschaft, waarschijnlijk voor een schappelijk prijsje. We waren er erg wijs mee, want er waren heel veel zenders op te krijgen. En het mooiste vond ik wel dat radio Luxemburg goed door kwam. Bij goede weersomstandigheden lukte het mij soms ook wel eens om de zeezender radio Veronica te ontvangen, maar dan kwam het geluid vaak in golven en daar was de rest van de familie niet zo van gediend.
Ik weet dat ik een keer alleen met mijn moeder was en dat het geluid van die zender toen enigszins acceptabel was. Lady Jane van de Rolling Stones werd gedraaid en ik was helemaal "weg" van dat nummer. Toen ik haar vroeg of ze dit dan toch niet een heel klein beetje mooi vond, want het was uiteindelijk geen kabaalnummer, zei ze hartgrondig: NEEN.
Jaren later hebben mijn ouders een bijdetijdse radio gekocht, maar deze heeft nog lange tijd ongebruikt in de kamer gestaan tot ze het zat waren en ze het ding weg wilden doen. Ik was toen al getrouwd met P. en hij was helemaal weg van deze buizenradio en wilde hem graag hebben. Hij is als rariteit bij ons op de zolder terecht gekomen en bij de herinrichting van de zolder zal hij ook wel weer een plekje krijgen. Een volkomen nutteloos ding, maar zolang er plek is mag ie blijven.
mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Ik had thuis een oude Erres buizenradio, een kleintje qua formaat, maar spelen als de beste. Die heeft mijn zuster meegenomen en heb ik nooit meer gezien. We hadden hier in het zuiden radio Luxemburg met een heel goede ontvangst, zeezenders kreeg ik helemaal niet door.
Natuurlijk herkenbaar zo’n buizenradio die ook in mijn ouderlijk huis de distributieradio op enig moment verving. Het heeft nog tot ergens in de jaren 70 geduurd eer wij zelf van de buizenradio overstapten op de tuner versterker die gekoppeld was aan een platenspeler.
Die radio was de trots van mijn vader, ik zie hem nog staan wanneer hij een knop indrukte om een andere zender te zoeken. Een mooi blogje met leuke herinneringen!
Herkenbaar. In de huiskamer hadden we een iets modernere versie waar de zijkant van een groot wiel bovenin door een sleuf te bedienen was. Daar zat de ferrietsstaaf aan. Die kon je richten op Hilversum (Lopik) of Veronica (Noordzee). Andere radio’s moest je gewoon dwars zetten voor een betere ontvangst.
Zelf had ik op m’n slaapkamer een grote buizenradio uit 1950. Afmeting aardappelkist en nog geen FM. De kortegolf deed het prima en zo begon ik rond m’n 12de naar wereldomroepen van Israel, Turkije en Canada te luisteren. Was goed voor m’n Engels.