HEERDE
Wat is Heerde een heerlijke plaats om vakantie te vieren. En al helemaal de plek waar de camping is waar wij verbleven. Wil je naar het bos, helemaal goed, op 5 minuten loopafstand sta je midden in het Zwolse bos.
Wil je naar de weilanden, prima, na 2 minuten is het Apledoorns kanaal bereikt en loop je langs de weilanden en ga je nog een klein eindje verder door de landerijen, dan kom je in de IJsselvallei.
Helaas heb ik lang niet alles kunnen doen van wat ik had willen doen. Er waren nogal wat beperkingen. Vooral in het begin de hele hete dagen. Onze honden, heidewachtels, kunnen niet zo goed tegen de hitte. Veel actie kan er dan niet ondernomen worden.
Een andere beperking was en is oude hond Hessel. Meer dan 6 km. kan hij niet meer lopen. We hebben danwel een bolderkar gekocht waar hij in kan, maar zo'n ding trekken met hond erin is best vermoeiend. Dat houd je ook geen 20 km vol, dus er kon maar een beperkte afstand gelopen worden.
Fietsen bleek ook niet zo'n succes, want jonge hond Pablo ziet de fietskar niet zo zitten en schreeuwt moord en brand. Ook geen pretje om dan een gezellig fietstochtje van een kilometer of 30 te maken
En als de vakantie dan ook nog wegens ziekte van P, waarvan achteraf blijkt dat het blaasontsteking is, voortijdig moet worden afgebroken geeft dit alles toch wel een beetje een onvoldaan gevoel.
Natuurlijk zijn er in de twaalf dagen, en niet de zestien die gepland waren, ook hele leuke dingen gebeurd. De bezoeken aan vriendinnetje Lia en Wim waren onbeschrijflijk fijn en gezellig. En ik heb mij met plezier met het pontje, bestuurd door Wim, laten overzetten over de IJssel. Hattem was leuk en het bezoek aan Kampen ook.
De fietstocht met E. en T. viel dus in het water, letterlijk door de regen, maar ook door de protestsong van Pablo in de fietskar. De dag zelf met hen was wel gezellig en zij hebben het door mij onworpen fietsrondje keurig uitgevoerd.
Maar waar ik ook heel erg van genoten heb zijn de boswandelingen met de twee honden die in het Zwolse bos echt "los" mochten en gingen. Echt een paar uur wandelen waarbij Pablo (en ook Hessel) niet aangelijnd hoefden te zijn. ik was heel erg benieuwd naar het gedrag van Pablo, of hij ver weg zou gaan, hard zou hollen etc. Ik had mij voorgenomen hem nooit te fluiten, hij moest op ons letten. We hadden de tijd, als hij ver weg zou zijn, zouden we blijven wachten tot hij ons ons gevonden had.
Dit alles hoefde niet. Hij hield ons keurig in de gaten en veel verder dan 50 meter ging hij niet van ons vandaan. Een keer zou hij achter een mountain bike aan, maar na 100 meter bedacht hij zich en kwam keurig terug. Toen wij ergens op een bankje in de zon een broodje gingen eten was ik hem even kwijt. Het was hem te heet. Hij was een eind verderop ergens in de schaduw gaan liggen...
En het mooiste was, aan het eind van de wandeltocht floot ik 1 keer en hij kwam als een speer aangerend en kwam voor me zitten, zodat ik hem kon aanlijnen. Dan smelt je als bazin helemaal. En ondanks zijn gepuber, heb ik er wel vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen.
Dit neem ik zeker mee als mooie herinnering aan de vakantie in Heerde. Ik blijf hopen op betere tijden, want ik wil zeker nog wel een keer op vakantie naar Heerde ondanks dat het niet helemaal gegaan is zoals ik gewild had.
mijn hond heet Hessel
Mooi dat je er toch weer herinneringen aan hebt opgebouwd, Het feit dat je nog eens terug wil geeft al aan dat het je goed bevallen is. Ondanks wat tegenslagen.