KAMPEN
Vandaag (gisteren) is zoonlief jarig. Alweer 48 jaar geleden dat hij geboren werd in Kampen. Al heel lang had ik de wens nog eens een keer in Kampen rond te kijken en naar het huis te gaan waar hij geboren is en nu we in Heerde waren, was dat een mooie gelegenheid.
Na ruim een jaar in Bunschoten gewoond te hebben, zijn we, mijn toenmalige man, dochterlief en ik, naar Kampen verhuisd. Eerst naar één van de zes witte flats die toen zo kenmerkend waren voor de skyline van Kampen en een jaar later kregen we een huis toegewezen in de wijk die toen in aanbouw was. Een spiksplinter nieuwe hoekwoning, man, ik was de koning te rijk. Amper 23 jaar oud en een prachtig (hoek)huis in een hele nieuwe buurt met allemaal jonge gezinnen. Ik kon mijn geluk niet op. Een lot uit de loterij.
Een goed jaar later is zoonlief daar geboren. Het was in 1975 en het was een hele hete zomer. Mijn kraamdagen heb ik veelal buiten, op een stretcher, doorgebracht. Daar was het beter toeven dan op de slaapkamer aan de voorkant waar de hele middag de zon op stond. En zoonlief lag lekker in de kinderwagen naast me.
Na ruim vier weken gingen we verhuizen naar Friesland vanwege een nieuwe baan van ex; hij werd praktijkdocent in een verpleegtehuis.
Ik heb dus niet zo heel lang in Kampen gewoond, bijna drie jaar, maar ik heb er hele gelukkige dagen gekend. Met dochterlief achterin de fietsmand door het park naar de binnenstad. Vele malen ben ik toen door de poortjes gereden op weg naar de peuterspeelzaal, naar de huisarts aan de IJsselkade of om gewoon even door de lange winkelstraat te slenteren.
De flat zag er nog ongeveer zo uit zoals ik mij het herinnerde, maar de buurt waar ik later dus gewoond heb herkende ik eerst bijna niet meer. Ik liep maar te zoeken tot een mijnheer mij vroeg of ik iemand zocht. "Nee, huisnummer 22", antwoordde ik. Grote verbazing want op dat nummer woonde nu deze mijnheer. We hebben een tijdje staan praten en ik mocht ook nog even in het tuintje kijken. Nee, het mozaïekje van onze letters, voor de deur van het schuurtje was er niet meer.
Van de stad Kampen klopten mijn herinneringen nog wel. Het was leuk om dit alles nog eens terug te zien.
Op de heenweg reed ik meestal door de Broederpoort
Er is van deze plek een hele mooie foto van mij op de fiets en dochterlief in de fietsmand, maar die kan ik helaas niet laten zien want die zit in het fotoboek van dochterlief
De Koornmarktspoort, hier kwam ik veel minder, alleen als ik bij de huisarts moest zijn die aan de IJsselkade woonde
En terug fietste ik dan vaak door de Cellebroederspoort. Ik heb wel altijd moeite gehouden om de goede naam bij de juiste poort te gebruiken.
mijn hond heet Hessel
zes reacties
Die poorten zijn heel kenmerkend voor Kampen. Heel lang geleden ben ik er wel eens geweest maar heb e natuurlijk niet zulke mooie herinneringen aan als jij. Leuk dat je even in de tuin van het huis kon kijken.
Altijd leuk je oude huis opzoeken, die van mij zijn er ook nog allemaal. Op Google kun je tegenwoordig ook veel vinden.
Ja moeilijke periodes die vaak toch ook best leuke momenten hebben, zo gaat dat.
Wat een mooie herinneringen en wat heerlijk om door zulke mooie poorten te mogen fietsen
Leuk blog om te lezen
Leuk blog om te lezen, en nog leuker zijn de herinneringen die jij hebt bij het zien van al dat moois. Die poorten hebben iets wat mij fascineert, erg mooi.
Toch leuk als je je na al die tijd toch nog dingen weet te herinneren. Lijkt me ook een leuke stad te zijn. Alleen ben ik er nog nooit geweest.