BELVEDERE
Afgelopen week heb ik met vriendin D. museum Bèlvedére Oranjewoud/Heerenveen bezocht. Ik had dat al een tijdje op mijn to do lijstje staan. en omdat we beiden met wat lichamelijke klachten tobben, kozen we dit keer voor een bezoek aan een museum in plaats van een wandeling. Ik had een heel andere verwachting van het museum. Ik dacht dat het ondergebracht was in één of andere oude villa die wat uitbreidingen ondergaan had, maar nee, het is een geheel nieuw museum die qua uitstraling echt wel in het rijtje van museum More te Gorssel en Voorlinden in Wassenaar past.
Ik had geen idee wat er te zien was, maar er bleek een topstuk van Giorgio Morandi (zie onderste klik-foto) te zijn. Ik ken de hele schilder niet, maar het schijnt zodanig beroemd te zijn dat er voor de extra beveiliging die getroffen had moeten worden, een bijdrage van 2 euro gevraagd werd, naast de museumkaart die normaliter vrije toegang geeft.
Het werk spreekt mij niet zo aan en we waren dan ook al snel door de eerste 2 zaaltjes waar naast de werken van deze Itaiaanse stilleven schilder ook werk wordt getoond van Nederlandse kunstenaars die een voorliefde voor Morandi voelen en zich door zijn werk laten inspireren, zoals dit werk van Harmen Tulner bijvoorbeeld.
Daarna kwamen we bij de overzichtstentoontenstelling van Tames Oud
Ook deze schilder kende ik niet, maar het is één van de meest eigenzinnige kunstenaars die Friesland heeft voortgebracht. Hij is op Ameland geboren, maar heeft in Brussel de Academie voor Schone Kunsten doorlopen. Het is een veelzijdige schilder die zich liet inspireren door pointillisten en expressionisten. E., een andere vriendin, die kort geleden ook naar dit museum was geweest, vond de schilderijen met het pointilisme zo mooi, dit had ze in een ver verleden zelf ook wel eens toegepast, zo liet ze mij weten
De donkere foto van hieronder kon haar niet bekoren, terwijl
vriendin D. en ik het juis heel boeiend vonden, want hoe langer je naar de foto keek, hoe meer je zag, ontdekten we samen. De fotograaf is Vincent van Gaalen. Hij is altijd op zoek naar de donkere gebieden van Europa, waar het 's nachts nog echt donker is.
Ik merk, dat ik steeds meer kan genieten van een museumbezoek en dat ik in de dagen er na bezig ben met een soort huiswerk te doen door op de computer op zoek te gaan naar meer informatie over de schilders. Zo door de jaren heen vergaar ik steeds meer kennis. En word je daar nu gelukkiger van? Neu, dat niet, maar het geeft mij wel een plezierig gevoel. Ik zie het meer als "leuke dingen doen" en daar word ik blij van. Het was in ieder geval een hele plezierige middag in deze soms wat sombere tijden.
Mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Ik vind een bezoek aan een museum altijd leuk, helaas komt het er de laatste jaren nooit meer van, nu ik dit lees begint het ook weer te kriebelen.
Het is ook “bezig zijn”.
Het valt me op dat er musea zijn die steeds vaker een reden vinden voor bijbetaling en dan vaak voor deeltentoonstellingen waar ik helemaal niet voor kom, dan ga ik dus niet naar binnen.
Het is een heel mooi museum. Ik kom er regelmatig.
Die donkere foto vind ik prachtig. Ik zie steeds meer.
Dank voor je verslag!
Ik heb ook een vriendenloterijkaart. Daarmee omzeil ik meestal de bijbetaling.
Ik wordt er naast blij, ook gelukkiger van om kunst van anderen te zien…