BARBIE
Ja, ik behoor bij de vele bezoekers van de film Barbie. Nieuwsgierig geworden door de vele publiciteit vond ik dat ik maar eens aan deze hype mee moest doen en deze film ook maar eens moest bekijken. Een pré was, dat de film ook in Slieker vertoond werd. Dan kon het gewoon niet heel erg alleen maar commercieel slecht zijn, want daar leent het filmhuis zich doorgaans niet voor. Vriendinnetje E. gepolst en het leek haar ook wel wat.
In de begin jaren zestig heb ik nog wel een barbiepop, nee niet een echte, eentje die er naast gelegen had, gehad. Ik was toen al in staat om zelf kleertjes voor de pop te maken. Ik heb een jurkje gemaakt, ik zie de stof nog zo voor me, geel, oranje paars en rood diagonaal gestreept. Ook heb ik een rokje gebreid, grijs weet ik nog.
Nee, ik ben nooit jaloers op dat figuur geweest; ik heb altijd, ook als kleuter en later als schoolkind, last van een buikje gehad, dus ik wist gewoon dat zo'n slanke taille nooit voor mij zou zijn weggelegd, wat ik ook zou proberen. Dat had de schoolarts mij al wel duidelijk gemaakt.
Ik ging echt blanco naar de film, had nog geen enkele recensie gelezen en wist totaal niet wat ik kon verwachten. E. had hier en daar haar licht opgestoken en wist te vertellen dat er wel enige maatschappij kritische en feministische denkbeelden in waren verwerkt.
Ik vond de film hier en daar best ingewikkeld, zeker omdat ik zo nu en dan last van slaap had en heel even wegdommelde waardoor ik hier en daar een wending van het plot gemist heb.
Het begin van de film vond ik heel mooi gevonden. Allemaal kleine meisjes die het traditionele "moedertje" speelden met hun babypop. En toen kwam Barbie met haar mooie figuur en superlange benen.
Na de kijker eerst een inkijkje in Barbieland gegeven te hebben, vertrekt Barbie naar de echte wereld. Daar merkt ze dat het wereldbeeld heel anders is dan in haar wereldje. Het contrast tussen Barbieland en de patriarchale "echte wereld" is groot. Dit inspireert de leeghoofdige gefrustreerde Ken tot een Trumpiaanse mannenopstand. zo zijn er meer spitsvondige oneliners te zien zoals een zwarte Amerikaanse Presidente.
Hier en daar is de film dus wat onevenwichtig waardoor de verhaallijn soms moeilijk te volgen is, wat dus niet alleen maar te wijten is aan mijn even wegzakken van enkele momenten, door de slaap overmand.
Het einde vond ik heel verrassend. Mijn interpretatie is: meisjes blijf dromen over jouw leven, over jouw toekomst, over wat je bereiken wilt, maak carrière, maar sluit het moederschap niet bij voorbaat uit.
Een film die alleszins de moeite waard is en die ik misschien nog wel voor een tweede keer wil zien.
mijn hond heet Hessel
zeven reacties
Ja, helemaal mee eens. Ik heb ervan genoten.
Ik vond het ook een feest van herkenning. Veel kleertjes herkende ik, hoewel ik alleen zelfgemaakte kleertje had. Ik heb ook nooit zo’n lijf gewild. Was ik niet mee bezig. https://apenstaartjeweblog.wordpress.com/2023/07/18/barbie/#comments
Ik kan me er echts niets bij voorstellen dat er een serieuze film voor volwassenen zou moeten zijn die over een poppensoort gaat. Maar dat ligt vast aan mij, ik heb weinig met films, ze duren me te lang en een poppetje maatschappijkritisch laten zijn trekt me al helemaal niet over de drempel.
Aan mij heb je ook niets, want ik heb geen Barbie gehad, die waren er volgens mij toen nog niet en ik heb ook niets met films. Ik heb al wel ook over de film horen praten maar dat was meer reclame geloof ik voor slippers in het roze die nu weer in opmars waren. Het is allemaal wat.
Barbie, ik heb er niets mee, ook nooit gehad. ik klom in bomen, ging met de jongens uit de straat op indianen pad, ik was geen poppenmeisje. Ik heb toch wel 1 pop gehad waar ik blij mee was, die kreeg ik toen ik als vierjarig meisje heel ziek was van een buurvrouw, een pop met zwarte lange haren. Jij hebt gelukkig zo genoten van de film dat je nog wel een keer weer wil gaan, fijn voor je!
Geen mannenfilm denk ik dan. Nu ben ik sowieso niet iemand de een film in de bioscoop ga kijken. Bij veel films val ik gewoon in slaap. die duren me te lang.