EEN SOAP
Ik was vast van plan deze winter GTST eens te gaan volgen. Met NLZiet kan ik het op elk gewenst tijdstip zien. Op die manier zou ik een beetje thuis raken in het gedachtengoed van de jongere generatie. Maar het is er tot dusver nog niet van gekomen, want het leek wel of ik in een eigen soap speelde.
Bijna veertien dagen geleden bleek Pablo opeens heel erg ziek toen ik op een morgen beneden kwam. Veel bloederig slijm, ik zal de lezer verdere details besparen, en ook de ontasting was bij het uitlaten dun, slijmerig en bloederig. Mijn conclusie: dit is helemaal niet goed en ik heb direct de dierenarts gebeld. Het was weekend, men deed wat moeilijk en ik moest het nog maar even aanzien, de hond kip met rijst geven etc, maar na een half uur heb ik weer gebeld met het verzoek zo spoedig mogelijk ingepland te worden voor een dierenartsbezoek.
Diezelfde morgen heeft Pablo een paar injecties gehad, we kregen antibioticatabletten mee en licht verteerbare brokken. Het zou om een virus gaan, men had deze verschijnselen in de afgelopen weken al meer gezien. En ja hoor, zondagmiddag leek Pablo al weer de oude, hij stapte al weer dapper naast mij mee.
Zondagavond vond ik, dat Hessel niet meer de oude was, hij wilde die dag niet eten en toen 's maandags de dierenartds nog even belde ter controle van Pablo vertelde ik dit en het advies was om die middag toch maar even met hem langs te komen.
Hessel kreeg ook een paar injecties en ook antibiotica, maar dit deed helemaal niets, hij at niet, dronk bijna niets, hij ging zienderogen achteruit. Woensdag maar weer naar de dierenarts en heel zachtjes werd er al een beetje richting euthanasie gepraat, of we het daar samen eens over wilden hebben, gezien de leeftijd van Hessel, 12 jaar en zijn conditie. Tja dat kwam hard aan en vergde thuis de nodige tranen. Hessel kreeg via een infuus vocht toegediend en nog een injectie, prednison, en daar zou hij het beter op moeten gaan doen.
Echter, geen enkele reactie van verbetering, Hessel wilde niet eten en drinken deed hij monjesmaat. Twee dagen later belde de dierenarts weer en zij gaf aan,na mij gehoord te hebben, dat de situatie zeer zorgelijk was. Misschien waren er nog kinderen of kleinkinderen die van Hessel afscheid wilden nemen? Daar zouden we dan niet te lang meer mee moeten wachten. We konden nog wel wat prednisontabletten ophalen zodat hij het weekend wat goed door zou komen
Kleine dochter uit Verwegland zou 2 dagen later komen en zij wilde heel graag Hessel nog een keer zien, aldus geschiedde. Hessel kreeg een prednisontabletje en zowaar de volgende dag kwam er weer wat leven in hem. We mochten het aantal tabletjes opvoeren tot 3, maar Hessel kwam bij 2 tabletjes per dag weer wat tot leven. Voor het eerst, na een hele week niets, wilde hij weer wat eten. Hard nodig, want als hij op zijn poten stond viel hij zo nu en dan van zwakte gewoon om.
Toen kleine dochter en haar vader, zoonlief dus, kwamen, was Hessel al weer een beetje aangesterkt. Hij kon ze weer begroeten. En Hessel ging weer eten. Eerst 4 kleine porties per dag maar momenteel zijn het 3 flinke porties vlees en zelfs een handje vol brokken zo nu en dan.
En ja, als je dan zo lang niet gegeten hebt en bent vergeten dat poepen er ook bij hoort, dan vinden wij dat na een lange nacht op de keukenvloer. Nou ja, opgeruimd staat netjes zullen we maar zeggen.
Kleine dochter is inmiddels weer vertrokken en Hessel scharrelt nog steeds bij ons rond. Hij slaapt veel, maar is tussendoor ook nog wel levendig en sukkelt zo nu en dan wat in de tuin rond en drinkt samen met zijn drinkebroer. Buitenwater uit de kraan van buiten is veeeel lekkerder dan het water uit de keuken en samen drinken is reuze gezellig. Wij laten het nog maar even geworden en zien wel waar het schip strandt. Zo lang Hessel laat blijken het hier nog wel fijn te vinden mag hij natuurlijk blijven.
Ik hoop alleen wel dat hier de rust een beetje gaat weerkeren, want ik raak hierdoor wel heel erg van streek. Ik verlang naar mijn gewone doen waarin ook weer ruimte is voor dingen zoals dit, een blogje schrijven, andere bloggers bezoeken etc. en tijd te vinden om daadwerkelijk in de soap van GTST te duiken.
De soap vond ik bij het opruimen van de caravan. Die moet al wel een paar jaar oud zijn, omdat palmolie de laatste jaren helemaal not done is, maar ik vond het wel grappig om het voor dit blogje te gebruiken.
vijf reacties
Zelfs de naam Palmolive zegt al genoeg. Gelukkig gaat het met beide honden nu wat beter, honden kunnen helaas niet praten, daar kunnen dierenartsen ook niets aan doen. Maar je hebt helemaal gelijk, zo lang als het kan moet je ervoor zorgen.
Ik hoor toch zulke rare verhalen over dierenartsen de laatste tijd en het zou me niet verwonderen als je nu alweer honderden euro’s armer bent. Er stond blijkbaar een artikel in NRC vanmorgen vertelde iemand me ik heb het zelf nog niet gelezen, maar misschien de moeite waard het eens op te zoeken. Twaalf is nog helemaal niet zo oud en hij was toch altijd gezond, honden hebben ook last van de hitte.
Die knapt nog wel op hoor!
https://www.nrc.nl/nieuws/2023/09/08/voor-investeerder-evidensia-zijn-nederlandse-huisdieren-vooral-een-melkkoe-a4173861
Heel confronterend als een oude hond zo ziek is, ik hoop dat hij nog een jaartje mee mag wandelen.
Of die soap kijken een aanrader is kan ik je niet vertellen want die volg ik niet en heb ook niet het gevoel dat ik iets mis .