DAG HESSEL
Ik had een blogje over mijn ervaringen op het stembureau in mijn gedachten, maar dat komt later misschien. Opeens is daar het einde van Hessel. Begin september was Hessel heel erg ziek. Er was al sprake van, dat we hem zouden laten inslapen maar omdat zoonlief en kleine dochter graag afscheid van hem wilden nemen, werd dit nog even uitgesteld. Volgens de dierenarts kon dit wel, zeker met behulp van het medicijn prednison.
En alsof er een wonder geschiedde, Hessel knapte helemaal op, begon weer te eten en te drinken, kon weer op zijn poten staan, kortom na een paar dagen was er geen enkele reden meer om het leven van Hessel te beëindigen.
Met de extra voeding nam het gewicht van Hessel toe en kreeg hij ook weer energie. Na een paar weken was hij weer 20 kilo in plaats van de schamele 16, waardoor hij er zo uitgemergeld uitzag. Lange wandelingen maken kon natuurlijk niet meer, maar aan de dagelijkse korte uitlaat heen en weertjes beleefde hij toch veel plezier. En soms namen we beide honden in de auto mee naar een plek waar ze los konden lopen en ook dat vond Hessel fijn, al was er van rennen en draven geen sprake meer.
En zo hadden we het fijn met ons vieren. Maar vannacht hebben we heel plotseling afscheid van Hessel moeten nemen. Voordat we naar bed gaan wordt Pablo nog even uitgelaten en de laatste weken liet ik Hessel nog even in de tuin scharrelen omdat hij niet zo veel zin meer had om te lopen. Maar gisteravond was er geen beweging meer in Hessel te krijgen. P. heeft Hessel naar zijn mand gedragen en we zouden elk uur even gaan kijken.
Om 1 uur was alles nog in orde, behalve dat Pablo mand met Hessel erin een stuk naar voren had getrokken, zodat hij Hessel kon zien. Heel opmerkelijk. Om 3 uur was alles nog rustig, maar om 4 uur maakte P. mij wakker met de mededeling dat Hessel voor altijd was ingeslapen, maar dat hij nog warm was.
We hebben samen afscheid van Hessel genomen. Pablo zat er maar wat treurig bij. Nadat we Hessel in de mand naar de garage gebracht hadden, hebben we geprobeerd toch nog maar wat te slapen. Bij mij is daar weinig van terecht gekomen. Ik ben heel veel bezig geweest met alle herinneringen die ik heb aan ons tweetal Hessel en Iemand. Wat is dat een prachtige tijd geweest toen we die twee jongens samen hadden. Dat is nu voorgoed voorbij.
Pablo is nog jong, hij komt er wel overheen dat hij Hessel moet missen, want zo door de maanden heen waren beide honden toch ook op elkaar gesteld geraakt. Pablo werd wat rustiger en Hessel vond hem daardoor minder irritant.
Ik ben kennelijk toch nog even in slaap gevallen want ik werd wakker van Pablo die zachtjes jankte. P. was ook al een keer bij hem geweest om hem gerust te stellen maar dat hielp niet echt. Toen ik beneden kwam wilde Pablo direct naar de bijkeuken, maar daar was Hessel niet dus wilde hij door naar de garage.
Toen we even later inderdaad door de garage moesten, zag hij Hessel in de mand liggen. Even werd hij helemaal blij, om vervolgens helemaal in te zakken. Hij heeft nog even aan Hessel geroken, maar een tweede keer hoefde het voor hem niet meer. Hetzelfde hadden we meegemaakt met Hessel toen Iemand was ingeslapen. Na één keer goed gesnuffeld te hebben is het kennelijk goed.
Het zal moeten wennen en ik ben heel erg blij dat Pablo er is, maar missen doe ik Hessel zeker. Hij is ruim 12 jaar mijn hondenvriend geweest. De mooie herinneringen blijven.
mijn hond heet Hessel
tien reacties
Wel heel fijn dat hij zo natuurlijk in de eigen mand is ingeslapen, dat moet je deugd doen. Maar een hond verliezen blijft ingrijpend dus ik wens je heel veel sterkte.
gelukkig heeft iedereen afscheid kunnen nemen, al is het achteraf toch wel erg snel gegaan. Ik wens jullie veel sterkte, een dier is toch een deel van het gezin.
wat verdrietig. veel sterkte toegewenst met dit verwerken. een mooi gedrag van Pablo, honden zijn echte mensenvrienden
Ach wat een verdrietig nieuws, hopelijk krijgt het gemis snel een plekje in jullie hart waarna je het goed kunt verwerken, heel veel sterkte gewenst.
En zo fijn dat het gewoon zo rustig in zijn eigen mand kon, met Pablo erbij. Het blijft vreselijk natuurlijk, maar het is goed zo. Mooi leven gehad en nu lekker wandelen met Pablo!