EERTIJDS 32
GEBOORTEDAG
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Het was even zoeken, of eigenlijk meer een keuze maken uit de voorwerpen die ik wilde gebruiken voor dit blogje. Gisteren was het namelijk de geboortedag van mijn vader. Hij zou 102 zijn geworden. Komend voorjaar is het tien jaar geleden dat hij is overleden en sindsdien hebben mijn broer en ik de traditie in leven geroepen om rond de geboortedag van ons (schoon)vader met ons vieren ergens te gaan eten, al dan niet gekoppeld met een bezoek aan een museum. De Fundatie in Zwolle leek ons wel wat, maar om organisatorische redenen hebben we het alleen bij een uitgebreide lunch bij Brass Boer Thuis gelaten.
Het zijn weer gezellige uurtjes geworden en natuurlijk is vader ook wel even ter sprake gekomen. Hilarisch is altijd de uitspraak die we dan aanhalen: en we kreg'n moar 1 eardappel per persoon. Dat was hem tijdens een vakantiereis in Zwitserland overkomen. Van het viergangen menu wat wij deze dag voorgeschoteld kregen zou het commentaar vast geweest zijn: het was lekker, doar niet fan, moar het was wat weinig, het war'n eigenlijk alleen maar wat hapsiens, niet eens een schaal met groente en eardappels. En heel eerlijk, hij zou dit keer wel een beetje gelijk gehad hebben. Het had wat ons betreft ook wel iets royaler gemogen. Maar goed, het was wel heel erg lekker en het is echt een gezellig samen zijn geweest.
Toen moest ik vandaag dus even op zoek naar voorwerpen die ik voor dit blog kan gebruiken. Ik heb heus nog genoeg voorwerpen om het aantal van 52 blogjes vol te maken, maar echt dingen van mijn vader zijn er niet meer zo heel veel, wat dat betreft had ik mijn kruid al wat verschoten met bij voorbeeld het bierglas uit EERTIJDS 19 en de radio uit EERTIJDS 24.
Maar goed, bij het zoeken kwam ik een foto van vader, moeder, broerlief (zelf was ik nog niet zichtbaar voor de buitenwereld) tegen. De foto linksboven is daar een deel van. Ook kwam ik de foto tegen van mijn broer en mijzelf. Die foto heeft jaren op het dressoir gestaan en kennelijk heeft mijn vader die foto steeds meegenomen toen hij na het overlijden van mijn moeder een paar keer verhuisd is. En zo is die uiteindelijk bij mij terecht gekomen.
De damstenen zijn echt heel oud. Ik kan mij nog wel herinneren dat ik daar mee gespeeld heb. Dammen was aan een kind toch net iets makkelijker uit te leggen dan schaken. Dat laatste, schaken, heeft mijn vader later echt als hobby opgepakt. De originele houten schaakstukken zijn er denk ik niet meer, wel de grote stukken die bij het latere elektronische schaakbord behoorden, maar ja die zijn niet 50 jaar oud, dus die kon ik niet gebruiken. Ook heeft vader nog geleerd om op de computer te schaken. Hij heeft, toen hij oud was, daar nog menig uurtje mee zoet gebracht.
mijn hond heet Hessel
zeven reacties
Wij hebben ook altijd veel gedamt, ook nog met onze kinderen, het blijft een leuk spel. Ja die verjaardagen daar sta je dan toch altijd even bij stil
Met die damstenen deden we ook ‘halmajen’ en iets van vossenjacht.
Mijn moeder wordt met kerst 101, maar is in 1993 overleden. Zij heeft wel m’n laptop van het werk gezien, maar toen was er nog geen internet. Bloggen zou echt iets voor haar zijn geweest. Ze schreef (malle) stukjes die ze voorlas bij de vrouwenvereniging. M’n vader overleed in 2000 en had niets met computers. Was een radioman en had een hekel aan de TV. Damde dan weer wel.
Mijn vader damde ook, we hadden een mooi spel, toen ik begon met winnen van hem hield hij er mee op. Toen ben ik maar gaan schaken,
Op je eigen log kan je lekker je gang gaan. Mijn ouders hebben een sjoelbak, maar die wordt zelden gepakt, het is mij teveel kabaal.
Tegenwoordig is 102 worden al niet heel uitzonderlijk meer, maar je vader werd dus “maar” 92 . Zulke damstenen hadden wij thuis ook, ik leerde er ook mee spelen, net als met schaakstukken maar dat leerde ik later pas van Henk.