EERTIJDS 37
KRUISPUNT
Met de rubriek EERTIJDS wil ik een jaar lang, wekelijks een blogje maken over een voorwerp wat meer dan 50 jaar oud is. Dit kan van alles zijn. Iets uit mijn jeugd, iets van mijn vader of moeder, iets wat op een of andere manier bij mij terecht is gekomen, maar het MOET 50 jaar of ouder zijn. De herinneringen aan het voorwerp zal ik beschrijven en van het voorwerp plaats ik een foto.
Dat ooit het speldje Zwarte Kruis, behorend bij het officiële diploma Ziekenverpleging B, (psychiatrisch verpleegkundige), behaald in 1971, een onderwerp van deze rubriek zou worden, was van het begin af aan duidelijk, alleen wist ik nog niet in welke vorm ik het zou gieten. Ik zou er snel over uitgepraat zijn, niet omdat ik geen herinneringen meer aan die tijd zou hebben, maar zijn die herinneringen voor anderen de moeite waard om te lezen? Ik was gedurende die driejarige in-service opleiding zelf zo bezig met volwassen te worden.
Het boek wat een keuze was van ons leesgroepje en wat ik in de afgelopen weken gelezen heb: Kruispunt geschreven door Jonathan Franzen deed mijn herinneringen aan die tijd weer oplaaien. Het boek speelt zich af in de begin zeventiger jaren. De hippicultuur, de sensitivityachtige bijeenkomsten, het scheppen van een eigen godsbeeld, het zoeken naar god, het bezig zijn met het vinden van een definitie van wat "goed doen" is; is dat wel mogelijk zonder je zelf daar ook goed bij te voelen, dan is het immers niet meer belangeloos, kortom allemaal zaken waar ik mij toen ook heel sterk mee bezig hield. Na de geboorte van mijn twee kinderen heb ik dit weer opgepakt en al voor mijn scheiding was ik over dit alles min of meer tot een afronding gekomen. Geloven kon ik niet meer.
Tijdens het lezen van dit boek ben ik maar eens naar de zolder gegaan en heb ik wat in mijn dagboeken van die tijd zitten lezen. Nee ik word er niet altijd vrolijk als ik dit alles in flarden nog weer eens doorlees. Ik heb het volwassen worden best wel een moeilijk proces gevonden.
Ik vraag me wel af wat ik met al die dagboeken moet doen. Misschien is de tijd gekomen om er afstand van te doen en ze ergens deze zomer te verbranden.
Wat de speld betreft, ooit is er bij de uitreiking gezegd dat bij mijn overlijden dit teruggestuurd zou moeten worden, omdat de speld strikt persoonlijk is met een nummerregistratie. Ik denk dat met de invoering van de BIGwet deze verplichting is vervallen.
Even over het boek: het heeft mij dus hier en daar wel geraakt, maar om nu te zeggen dat ik het een prachtig boek vond, nou nee. De personages waren dan wel goed uitgesponnen, maar hierdoor werd het ook wat langdradig en het godsdienstige sausje vond ik soms ook wel erg irritant worden. Meer dan twee en een halve ster van vijf sterren zou ik niet willen geven.
Misschien een wat vreemd aandoend blogje voor deze rubriek, maar ik vond het zo wel een mooie combi.
mijn hond heet Hessel
vijf reacties
Ik betwijfel of mensen dat speldje wel terugsturen, ook met de koninklijke onderscheidingen zou dat moeten maar gebeurt dat vaker niet dan wel volgens mij. Die dagboeken zou ik zélf nooit wegdoen….als ik ze hád , wat helaas niet zo is. Ik zou het fantastisch gevonden hebben mocht ik een dagboek van m’n moeder bij haar spullen gevonden had, maar ook zij had helaas heen dagboek.
Dagboeken verbranden is zonde, bij het oud papier doen is beter, dan worden ze hergebruikt. En iets terugsturen zou ik sowieso nooit doen.
Mooi blog. Ik snap de combi wel
Die dagboeken….. ik zou er nog eens over nadenken.
En terugsturen? Waarom niet? Ik vind het wel mooi eigenlijk. Het hoort bij een persoon en dat is afgesloten.
Hier ligt ook nog steeds de koninklijke onderscheiding die mijn vader kreeg van Hare Majesteit en die ligt hier goed.
De agenda’s waar ik een paar jaar mijn ongenoegen op alles en iedereen spuide heb ik vorig jaar weggegooid, verknipt en wel, want voor niemand de moeite van het lezen waard, want ik was vooral veel boos in die periode. Als je er met plezier in leest waarom zou je ze dan wegdoen, ik heb ook nog een dagboek, dat doe ik ook niet weg.
Je blog heb ik pas onlangs ontdekt. Wat boeiend deze reeks.