STILSTAAN
Het is een beetje een merkwaardige dag geworden, de verjaardag van P., maar toch wel waardevol. In het begin van de week werden we opgeschrikt toen we de uitnodiging voor de herdenkingsbijeenkomst van Rob ontvingen, gehouden op de dag dat P. jarig is. Omdat het verjaaardagsbezoek pas later op de dag zou komen hebben we besloten de dag in tweeën te delen. 's Morgens zou er alle ruimte zijn om afscheid van Rob te nemen en dan zou er genoeg tijd zijn om 's middags met familie de verjaardag van P. te vieren.
En zo is het ook gegaan. De afscheidsbijeenkomst was ingetogen, sober, informeel, maar daardoor indrukwekkend. Hoewel we de laatste jaren niet zo heel veel contact meer hadden, vond ik het heel erg fijn uitgenodigd te zijn. Afscheid te moeten nemen van Rob is als het ware ook een afscheid nemen van een stuk leven wat voorbij is.
We hebben Rob en zijn vrouw leren kennen toen we begonnen zijn met bridgen. We zaten in een hele leuke lesgroep en we hebben daar diverse vrienden en kennissen aan over gehouden. We hebben vele avonden bridgend met elkaar doorgebracht. Zij waren het ook die ons overgehaald hebben om te gaan tennissen.
Wat heb ik mede door hun aanstichten gouden tijden beleefd. Het was Rob die mij vroeg of ik niet voor hem in de plaats als seniorvertegenwoordiger toe wilde treden in het bestuur van de tennisclub. Zijn handicap, het doof zijn, belemmerde hem toch te veel om in zo'n bestuur goed te kunnen functioneren. Tja, ik groeide door tot voorzitter van de tennisclub, genoot van mijn functie, van de ombouw van de gravelbanen naar winterharde banen, maar genoot ook van de tennistoernooien, georganiseerd door Rob, die altijd afgesloten werden met het uitreiken van een bos lely's aan iedere deelnemer, of je nou gewonnen had of niet.
Na een aantal jaren groei je dan toch weer wat uitelkaar. Interesses en raakpunten worden wat verlegd, mede door het leeftijdsverschil, tennissen en bridgen werd voor hen moeilijker, zij vestigden hun aandacht nog meer op hun grote hobby: De tuin en ik raakte steeds meer betrokken bij het dorpsleven.
En dan opeens die rouwkaart. Toch heel fijn dat we die gekregen hebben. En ja, dan sta je voor de kist en gaat dit alles als in een flits door je heen. Dank je wel Rob. Je was een fijn mens die, misschien zonder dat je het wist, mij veel gegeven heeft. Het was een fijne tijd met jullie.
En als je dan zo rond kijkt en en de vele mensen ziet die je kent van de diverse ontmoetingen vanuit de clubs, dan geeft dat toch een warm gevoel, een gevoel van samenzijn.
En zo zijn we naar huis gereden. Onder de indruk, maar toch ook met het gevoel, oog te hebben voor de tijd die we nog hebben en de mogelijkheden die er nog zijn. En zo hebben we met familie 's middags toch genoeglijke uurtjes beleefd aan het vieren van de 75 ste verjaardag van P.
En 's Avonds? Natuurlijk hebben we voetbal gekeken en waren we net als iedereen blij dat "we" gewonnen hebben. Bij het naar bed gaan zeiden we tegen elkaar: het was een gedenkwaardige, merkwaardige dag, maar zeker de moeite waard. Eén die we niet zo snel vergeten zullen.
zes reacties
Zo gaat dat, de een reist een stukje verder met je mee dan de ander, maar de gezamenlijke herinneringen blijven. Mooi dat je er toch bij kon zijn en de verjaardag van P. weer wat afleiding gaf. Nog van harte gefeliciteerd met P.
Nog gecondoleerd met Rob.
En gefeliciteerd met echtgenoot P.
Mooi herkenbaar logje weer van jou
Met plezier gelezen
Gecondoleerd met het verlies van iemand die toch veel voor je betekend heeft.
Een mooie overdenking die toch de verjaardag niet in de weg heeft gezeten.