OUD 2
VALERVARING
In de rubriek OUD EN OUD wil ik proberen om de verschillende kanten van het ouder (zijn ge)worden te beschrijven. Het heeft mooie kanten, maar helaas ook een minder leuke keerzijde. Om maar wat te noemen, de kwaaltjes, de beperkingen, het afscheid moeten nemen, allemaal zaken waar een ouder wordend mens zich mee heeft te verstaan. Toch zijn er heel veel dingen die het leven van een oudere nog zeker de moeite waard maken. Beide kanten wil ik in deze rubriek op een zo'n eerlijk mogelijke manier belichten: de hobbels die genomen moeten worden bij het ouder worden, maar ook de levensvreugd die er zeker nog is.
Na een kleine week bij het doen van alles en nog wat uitgeschakeld te zijn kan ik nu bijna weer alles. Vorige week, ergens midden in de nacht ben ik in de badkamer gevallen, op mijn rechterarm en schouder. Vraag me niet hoe het kon gebeuren. want dat weet ik niet. Opeens lag ik er. Nu schijnen de meeste ongelukken in en rond het huis te gebeuren, dus dit is er ook één.
Met een stekende pijn in de rechterarm en ook een schouder die nogal wat pijnlijk was ben ik weer in bed gekropen met de gedachte, maar eens zien hoe dit afloopt. Ondanks de pijn ben ik wel in slaap gevallen. Toen ik de volgende morgen wakker werd, heb ik eerst gekeken of mijn hand en de vingers kon bewegen, dat was mogelijk, dus waarschijnloijk niets gebroken zo was mijn conclusie. De schouder kon ik ook bewegen, ook al was dat wat pijnlijk, maar mijn arm omhoog brengen was niet te doen.
Aan de ontbijttafel met P. de situatie maar even besproken. De arm rust geven leek ons de beste optie èn wat pijnstillers in de vorm van ontstekingsremmers. Eerst maar eens even afwachten hoe dit alles zich zou gaan ontwikkelen alvorens naar de huisarts te rennen.
Als ik de arm maar niet belastte, was de pijn wel te doen. Ik heb mij vermaakt met achterstallige afleveringen van de serie DERTIGERS te bekijken, want van keuken schoonmaken, zoals het plan was, kwam natuurlijk helemaal niets terecht, dat moest uitgesteld worden. In de loop van de dag merkte ik dat kleine bewegingen wel weer mogelijk waren. Dat stemde mij gunstig, misschien was het mogelijk om de volgende dag toch te kunnen autorijden, want P. moest voor een controle naar het ziekenhuis in Leeuwarden.
Inderdaad, ik kon de volgende dag autorijden, zij het met de stuurbewegingen in iets aangepaste vorm, de rechterhand liet ik wat in de benedenstand. Het aankleden en haarkammen was nog wel een crime, maar ik kreeg er wel vertrouwen in dat het wel weer goed ging komen. Natuurlijk heb ik wel gegoogeld wat het zou kunnen zijn en als ik zelf een diagnose zou mogen stellen zou ik zeggen, misschien een klein scheurtje in één of andere spier.
Heel eerlijk, zo af en toe sloeg de paniek wel even toe. Zou het toch niet iets ernstigers zijn, had ik toch niet de huisarts er even naar moeten laten kijken, hadden er toch niet even foto's gemaakt moeten worden? Ach helaas heb ik enige ervaring met vallen, over boomstronken, losse tegels, omvertrekken door de hond. Verschillende keren ben ik daarvoor naar de huisarts geweest en deze was altijd heel vriendelijk hoor, daar heb ik geen enkele klacht over, maar meestal werd ik met een geruststellend woord weer naar huis gestuurd met de boodschap, eerst maar even afwachten, mocht de pijn niet over gaan, kom dan gerust weer langs.
En zo heb ik deze ervaringen maar in de praktijk gebracht en het lijkt een goede keuze te zijn geweest. Het gaat elke dag iets beter. Ik kan nog niet alles met de arm doen, tennissen zal nog niet gaan, maar het aankleden en haren kammen gaat al weer een stuk soepeler.
Een bezoek aan de polivalpreventie lijkt mij nog niet nodig. Ik schuif dit ongevalletje gewoon onder de noemer van domme pech en nog niet aan het oud worden/zijn. De door de tijd heen opgedane ervaringen met vallen kwamen mij wel goed van pas, dat dan weer wel. Een mens is dus nooit te oud om het geleerde in de praktijk te brengen.
En natuurlijk ben ik blij dat het goed lijkt af te lopen. En misschien ga ik de serie IN VERWACHTING VAN OUD WORDEN toch doorzetten, vandaar de titel OUD 2.
vijf reacties
Het minste dat je aan een val overhoud is al flink spierpijn. Dát gaat inderdaad vanzelf over al kan het behoorlijk pijnlijk zijn. Bij breuken is de pijn meestal wel dermate dat je vanzelf op zoek naar een arts gaat dus ik denk dat je het helemaal goed hebt ingeschat.
Je bent wat ze dan noemen ‘een ouwe taaie’ zo flink als dit aanpakt. Zorg goed voor jezelf en forceer niks.
Ai dat is wat je noemt echt vervelend, ik heb gelukkig door mijn judotrainingen ook wat ervaring met vallen. Ik weet in ieder geval hoe je niet moet vallen, Toch kan en bezoek aan de huisarts nooit kwaad.
Dat vallen in en om huis is in NL wel een probleem aan het worden. Rond 2000 vielen er op die manier 1500 doden. Dat loopt jaarlijks op met een procent of 8 en in het afgelopen jaar waren het er 6400 volgens het CBS. Daar zullen allerlei oorzaken voor zijn, maar het is duidelijk niet te onderschatten. Bedenk ook dat je voldoende materiaal in de badkamer hebt om je aan vast te houden als je onwel wordt of uitglijdt.
Volgens mij heb je helemaal goed gehandeld. Ik zou dat denk ik ook zo doen.
Geniet vandaag van de zon! In de schaduw of de zon. Beide is heerlijk. Ik wordt er ???? blij van. Ik hoop jij ook.