DUIDELIJK STUK
Toen ik de spreekkamer binnenkwam zag ik het grote opengeslagen anatomieboek al op het bureau van de huisarts liggen. "Aan de hand van de plaatjes kan ik je beter uitleggen wat er aan de hand is", zei de zoals altijd hele vriendelijke huisarts tegen mij. "Dat is ook de reden dat ik je gevraagd heb om naar het spreekuur te komen. Dit is moeilijk over de telefoon uit te leggen".
Ik wist dus al dat er iets in mijn schouder/arm stuk was, dat had de dame die de echo gemaakt heeft, mij al verteld. Er is dus één spier aan de achterkant helemaal afgescheurd, de supraspinatus muscle, en aan de voorkant is er nog een spier half afgescheurd.
Op de vraag van de huisarts hoe ik gevallen was en wat er nadien nu precies gebeurd was, heb ik zo goed en zo kwaad verteld hoe het één en ander volgens mij gegaan is en dat ik eerst dacht dat het om een flinke kneuzing ging. Ik kon alles nog bewegen en in de eerste 2 weken was er elke dag vooruitgang. Na een dag of 10 kon ik mijn arm weer voor 80% gebruiken en daarna ging het opeens snel bergafwaarts en heb ik besloten de hulp van een fysiotherapeut in te roepen.
Na het bezoek aan de fysiotherapeut kreeg ik wat oefeningen mee naar huis, maar daarmee werd het er niet beter op, na een week dus andere, wat softere oefeningen, maar de pijn nam alleen nog maar toe, vooral 's nachts. Dus vlak voor de vakantie heb ik het besluit genomen maar eens naar de collega huisarts te gaan, eigen huisarts was nog met vakantie, en dat hij het nodig achtte om foto's en een echo te laten maken. Ik kreeg een recept mee voor wat pijnstilling in de nacht en het advies om de arm in ieder geval niet bovenhands te belasten en zeker niet door de pijngrens heen te gaan (dat liet ik vanwege de heftige pijn dan ook wel uit mijn hoofd, maar gelukkig kon ik wel autorijden en het stuur van de fiets vasthouden zonder pijn) en te proberen om er toch een leuke vakantie van te maken. Dat is ook wel aardig gelukt.
Na verdere uitleg van de arts was ik vooral benieuwd wat er aan te doen is. Helaas niet veel. En ook aan de pijn is niet zoveel te veranderen. Een operatie is eigenlijk niet aan te bevelen, maar hij zou nog met de orthopeed overleg hebben. Prognose: de meeste pijn zal op den duur overgaan, de spieren naast de afgescheurde spier zullen op den duur die functie wel wat gaan overnemen en met hulp en begeleiding van de fysiotherapeut met goed afgestemde oefeningen moet dit verbetering in de siuatie gaan brengen. Of er sprake kan zijn van volledig herstel is niet te zeggen, evenmin of het ooit weer mogelijk zal zijn om te kunnen tennissen. "Maar zeg nooit nooit", zo besloot de huisarts zijn verhaal.
Tja, daar zat ik dan. Enigszins verslagen. "Helaas, mooier kan ik het niet voor je maken en ja, de pijn zal ook nog wel even blijven". Na nog wat over het gebruik van de pijnstillers gesproken te hebben, was het consult ten einde en met een: "sterkte, en als ik contact heb gehad met de orthopeed, bel ik je nog" verliet ik de spreekkamer.
Nee, echt vrolijk word ik er niet van, maar ik ga ook niet bij de pakken neerzitten. Ik heb in de afgelopen weken al veel geleerd wat ik wel en wat ik niet kan doen en hoe ik sommige dingen kan aanpassen. Ook word ik steeds handiger in het doen van dingen met de linker arm en hand.
En nu dus maar eens zien wat de andere spieren kunnen gaan overnemen. De eerste afspraak met de fysiotherapeut is gemaakt en ik weet dat het dus een langdurig proces gaat worden, maar ik ga er wel voor om te werken aan een zo'n goed mogelijk herstel. Aan wil en motivatie ontbreekt het mij niet en ach ook aan omgaan met pijn is enige gewenning mogelijk. Ik ga proberen mij zo min mogelijk door dit alles te laten beperken, hulp inschakelen waar dit mogelijk is en plezier blijven houden in de dingen die ik wel kan doen.
zeven reacties
Dat zijn heel vervelende blessures die veel tijd vragen. Maar in ieder geval kun je nu gerichter met oefeningen aan de slag dat maakt vooruitgang toch weer iets waarschijnlijker.
Dat is niet zo fraai en knap vervelend. Nu maar hopen dat alles een beetje heelt en stabiliseert. Een gewaarschuwd mens…
Jeetje dat is wel een behoorlijke tegenvaller. Het is niet anders en je zult het ermee moeten doen, maar toch… voorzichtig aan voorlopig zou ik denken, zodat de boel wat tot rust komt. Sterkte!
Wat een verschrikkelijke pech. Ze moeten je wel hebben. Dat is echt vleugellam. Super dat het zo goedis uitgelegd. Je doorzettingsvermogen en positieve inslag zijn een plus. Sterkte!
Wat ontzettend balen. Toitoi met je oefeningen. Ik weet uit ervaring dat trouw oefeningen doen wel helpen kan bij dingen die niet meer functioneren in het lijf. Hou moed en vertrouw op kleine vooruitgangetjes.