BOUQUET
De Bouquetreeks is jarig. Vijftig jaar geleden verscheen het eerste Nederlandse deel, Eiland van beloften. Als ik dat eerste deel zou hebben, zou ik het zomaar in mijn rubriek EERTIJDS hebben kunnen plaatsen, maar ik heb het boekje niet en ik heb denk ik ook nooit één exemplaar gekocht. Hoewel ik graag lees, heb ik maar heel weinig van deze "boeken" gelezen.
Ooit zal ik wel eens een gekregen exemplaar gelezen hebben, maar ik was er heel gauw mee klaar, al die verhalen leken op elkaar en ik kon mij er niet in verliezen; het stond te ver van "mijn" werkelijkheid af. Ik hoefde niet door een rijke man veroverd te worden en ik had ook niet het zelfbeeld, dat ik een beeldschone vrouw was waar mannen voor vielen. Het sprak mij niet aan en ik heb denk ik ook niet zoveel gemist.
Ook al zijn ze nu als e-book voor maar 49 eurocent bij Harlequin te bestellen, ik zal het zeker niet doen.
Waar ik wel blij mee ben, is dat ik via de postcodeloterij een prijsje gewonnen heb en drie maand achter elkaar bij Bookchoice acht nieuwe boeken kan downloaden en op mijn e-reader kan zetten. In haar voetsporen van Anna Wahlgren heb kik inmiddels gelezen. Misschien had ik het zelf niet zo snel uitgezocht, maar het was echt een hele spannende thriller. Moedig begon ik aan het volgende boek, De Kliniek van Helen Fields, maar daar ben ik maar mee gestopt. Dat is net iets te heftig met. Liften naar de Hemel van Lex Paleaux schijnt echt een mooi boek te zijn, maar ik heb eerst maar eens iets gekozen van een schrijfster die ik ken, namelijk Dochter van twee werelden van Sarah Lark.
En zo heeft het artikel in de krant over de bouquetreeks er toch voor gezorgd dat ik een onderwerp had om een blogje mee te vullen. Er schijnen inmiddels 4000 boekjes in die Bouquetreeks uitgekomen te zijn en tegenwoordig moeten de boekjes wat 'steamy' zijn. Ik kende het woord niet in dat verband maar mijn vermoeden was wel juist, het mag tegenwoordig een beetje sexy zijn, maar wel netjes en beschaafd, want liefde is mooi, en zo moet het ook omschreven worden, zo vindt Martin Scherstra, één van de auteurs, die in mijn nabije omgeving, in Dokkum woont.
Als illustratie heb ik 2 boeketten genomen. De onderste afbeelding is een schilderij van Henriette Geertruida Knip, (1783-1842) en hangt in het Rijksmuseum.
vijf reacties
Vroeger las ik ze wel in bed, om bij in slaap te vallen want dan was het niet erg als het uit m’n handen en op de grond viel als ik in slaap gevallen was. Dat vond ik zonde van andere boeken en die hielden me dan ook eerder wakker dan dat ik er slaap van kreeg. Juist de voorspelbaarheid maakte dat ik er snel overheen las en in slaap viel. Tegenwoordig heeft de TV die taak want sinds ik een bril nodig had is liggend lezen in bed niet handig.
Ook ik heb ze nooit gelezen, er waren ook van dunne boekjes die “Doktersromannetjes” genoemd werden. Ook nooit gelezen. Streekromans las ik heel vroeger wel maar ik stapte al snel over naar Thrillers, het liefst zo mysterieus en eng mogelijk.
Als tiener heb ik de boequetreeks verslonden. Nu vindt ik ze te flauw.
Verder lees ik graag en heel verschillend. Alleen thrillers/detectives lees ik niet omdat ik ze meestal te eng vindt. Ik ben benieuwd naar de rest van je boeken.