DANKBETUIGING
Ik heb het menig maal gevraagd als ik het haar zag doen. "Mam, wat is er nu zo lekker aan een sigaret?" Ze kon het mij niet vertellen. Maar ze vond het lekker, dat was wel duidelijk. Toen ik dertien was rookte ik mijn eerste sigaret. Ik werd er misselijk van dus vond ik het niet lekker. Dat had duidelijk moeten zijn en toch heb ik bijna veertig jaar vrij veel gerookt. Kennelijk ben ik het toch heel erg lekker gaan vinden. Ach en in de zeventiger jaren werd er over het roken niet moeilijk gedaan. Overal kon gerookt geworden, ja zelfs in de leslokalen.
Tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik niet gerookt, omdat de eerste anti-rookgeluiden steeds duidelijker werden en in de richting wezen naar de schade die het ongeboren kind op zou lopen. Na de bevalling verviel ik weer in het oude rookgedrag, maar wel met de wetenschap dat ik echt zou kunnen stoppen als ik dat wilde. Maar...
Het heeft nog vele jaren en vele stoppogingen geduurd. Het boek van Allen Carr heeft grote indruk op mij gemaakt en na het lezen daarvan ben ik enkele maanden rookvrij geweest. Toch ging ik telkens weer in de fout. Menig maal, en zeker nadat er hoge bloeddruk bij mij was geconstateerd, pepte ik mij weer op om opnieuw te stoppen. In gedachten haalde ik dan hele flarden van het boek van Allen Carr naar voren. Ik vond zo dat die man gelijk had. Ik had het roken mijzelf aangeleerd. Wat is het nou helemaal, zo'n beetje rook naar binnen te laten gaan. Ik kon en ik kan, net als mijn moeder, nog steeds niet uitleggen wat er nu zo lekker aan het roken is. Het was soms ook helemaal niet lekker.
En toen kwam de kentering. In de decembermaand van vorig jaar las ik een artikel waarin beschreven werd om het stoppen met roken als een actieve daad te zien. Niet het missen van het genot moest centraal gesteld worden, nee, de gedachte ombuigen naar: ik ben bezig om te stoppen met roken zou veel meer effect hebben.
En het heeft effect gehad. Ik ben nu halverwege met het proces "stoppen met roken"'. Ik heb nu bijna een jaar absoluut niet gerookt en ik vind het heerlijk. Als ik twee jaar niet gerookt heb is het proces voltooid. Dat gaat lukken. Al heeft het lezen van het boek van Allen Carr dan niet direct resultaat geboekt, het heeft op de langere termijn toch zijn uitwerking gehad. Dank je wel Allen Carr. Jammer dat we je moeten missen. RIP
elf reacties
Ik had nog nooit van de man gehoord, maar ik rook dan ook niet.
Nu las ik dat hij dood is. Weer wat geleerd dus.
Wij roken al jaren niet meer. Maar ik weet nog steeds hoe het is om van een sigaret te genieten… of af en toe een klein sigaartje na het eten.
Beginnen is makkelijker dan stoppen, en toch vind ik het heel moedig als mensen dat lukt.
Omdat het zoveel niet lukt.
moeilijk hoor. stoppen. zelf lukt het mij al 12 jaar ongeveer. maar nog heb ik af en toe zin in een trekje. ik doe het niet, want ik ken mezelf, ik ga door. alan carr heb ik nooit gelezen. toen ik gisteren zag op teletekst dat hij overleden was heb ik wel direkt doorgelezen waaraan dan. :(
Ik wil je niet ontmoedigen (helemaal niet zelfs) maar je komt in de rest van je leven vele momenten tegen waarin je heel sterk moet blijven en nee moet zeggen. Er blijft altijd een heel klein beetje drang in je lijf zitten naar een sigaret. Ik ben nu 3 jaar gestopt met roken, ik rook alleen heel af en toe een sigaartje – dit is bij mij noodzakelijk geweest bij het stoppen met roken proces, ik kon toch op een feestje iets roken maar het hoefde niet. Inmiddels rook in nog maar een paar sigaartjes per jaar. Veel succes met je proces.
Heel mooi Hanscke, maar niet roken blijft toch een zaak van wilskracht, hoe je het ook benaderd. Overigens ben ik in 1 keer gestopt, zonder mindering, gewoon op een ochtend alle sigaretten in de vuilnisbak, cold turkey, nu een jaar of 18 jaar geleden …
Roken heb ik nooit gedaan, dus ik heb er ook niet van hoeven afkicken. Maar mijn omgeving rookt wel. Mijn ouders, mijn man, ze roken als ketters.
Sinds een paar jaar is de regel ingesteld dat er hier in huis niet meer gerookt mag worden. Dit omdat ik flink astma kreeg. Maar vreemd genoeg merkte ik dat ik het miste. Dat ik soms stiekem even naar de kamer ging waar wel gerookt wordt.
Meeroken dan dus ook verslavend werken…
Inmiddels ben ik daar vanaf en vind ik het gewoon echt stinken als er ergens gerookt wordt.
Maar ik blijf het knap vinden als mensen met roken kunnen stoppen. Dus met respect wens ik je succes toe voor het tweede rookvrije jaar.
Heel goed dat je het vol houdt. En nu je eenmaal zo ver bent lukt het je vast ook wel het tweede jaar vol te maken.
Is het niet geweldig om van die verslaving af te zijn? Niet meer in de stress hoeven zitten omdat je ergens bent waar niet gerookt mag/kan worden en je er niet uit kunt?