Flink zijn, even flink zijn. Ik heb meerdere malen troost gevonden in deze woorden. Niet omdat ik zoals in dit liedje, mijn geliefde zag weggaan, nee gewoon omdat het leven soms erg pijnlijk kan zijn, en omdat ik weet dat de pijn ook weer over kan gaan. Radio 2 heeft vrij veel tijd ingeruimd om stil te staan bij het overlijden van deze zanger. Donderdagavond heeft de Gouden Greep plaats gemaakt voor een herdenkingsuitzending en ook vanavond stond hij tussen zes en acht uur centraal. Niet alles wat hij gedaan heeft vond ik leuk. De periode met Leen Jongewaard heb ik altijd minder kunnen waarderen. Ik hield van zijn stem, dat gecombineerd met de prachtige nummers van de eerste en de tweede lp, maar ook wel van verschillende latere nummers brengt mij altijd in vervoering. Ook heb ik nog een CD van hem met allemaal hele oude Nederlandse nummers zoals: Daar bij de waterkant en Het Sopraantje van de Zangvereniging. Als mijn vader goede zin had zong hij die liedjes en die herinneringen wilde ik koesteren. Ik vond dat Robert Long de juiste stem had om die sferen bij mij op te roepen. Robert Long, ik zal hem missen, ik zal het missen om nooit meer iets nieuws van hem te horen.
Ik vond het altijd wel een eigenaardige man, maar hij heeft zich wel onsterfelijk gemaakt, hij wordt nimmer vergeten.