RUSTPUNT
Zo'n laatste week voor kerst is tegenwoordig eigenlijk één groot kerstgebeuren, dit in tegenstelling tot vroeger. Toen stond zo'n laatste week vooral in het teken van de voorbereidingen. Het kerstfeest zelf, dat was HET hoogtepunt. Tegenwoordig zijn er in die laatste week al zoveel vieringen en bijeenkomsten waardoor ik de laatste jaren wel eens het gevoel had, dat het als het dan eindelijk kerstfeest was, het voor mij eigenlijk niet meer hoefde.
Dit jaar laat ik het wat over mij heen komen. Ik vier kerstfeest met dan die klas en een dag later weer met een andere, omdat dat zo in hun taken beschreven staat. Met collega's drink ik heel gezellig de inmiddels traditionele kerstborrel, hoewel het dit jaar wel weer anders was, omdat we van locatie veranderd zijn en omdat een vijftal collega's een gelegenheidskoortje gevormd hadden en een aardige recital ten beste gaven. En morgen zal ik nog een keer aanwezig zijn bij de kerstviering die dan schoolbreed gehouden wordt. Dus kerstvieringen genoeg, alleen ik ben er wat lakonieker onder.
Net zoals ik mij ook niet meer druk maak over het feit van wel of geen kerstpakket krijgen. De laatste paar jaar kunnen we een keuze maken uit: a: een bepaald bedrag namens mij aan een goed doel schenken, b: twee uitzonderlijk mooie windlichten, c: een boek, of d: een museumjaarkaart. Ik heb gekozen voor een boek. Ook daarin waren nog twee keuzes, een kijkboek en een roman. Ik heb voor het laatste gekozen. Hoewel ik de sfeer van de hoog opgestapelde dozen mis, ik was er net wat aan gewend, want zo lang kregen wij dat nog niet, heb ik toch met een blij gevoel het boek Agaat, geschreven door Marlene van Niekerk, 550 bladzijden dik in ontvangst genomen.
Het is net of het oude toch weer een beetje terug komt. Vroeger kreeg ik vlak voor kerst of op eerste kerstdag, dat weet ik niet meer, ook altijd een boek. Dat kwam omdat mijn vader zondagschoolmeester was. In oktober maakte de zondagschoolleiding altijd een bestelling van boeken voor alle zondagschoolkinderen, die dan op tweede kerstdag aan elk kind persoonlijk uitgereikt werden. Mijn vader bestelde dan altijd twee boeken extra, één voor mij en één voor mijn broer. Daar moest ik opeens weer aan denken toen ik mijn boek in ontvangst nam.
Toch zie ik kerst zo langzamerhand wel weer zitten, alleen anders. Niet al te veel drukte, geen vieringen, geen overvloedige maaltijden, nee juist wat rust. Mijn kerst zal zeker niet uitmonden in een hoogtepunt, maar meer in een rustpunt.
zes reacties
Naar mijn schoonouders en dan lekker langs het strand wandelen. Zij doen verder helemaal niets aan kerst dus wij dit jaar ook niet.
voor mij en veel van de mijnen is kerstmis muziek, en dan niet het gedrens uit de luidsprekers in de winkelcentra.
En kerstmis is ook de donkere silhouetten van kale bomen tegen een heldere wnterlucht die in de namiddag de prachtigste kleuren aanneemt.een wandeling in de koude, en thuis lekker eten, maar geen kerstdinertoestanden. En geen kaarsen, kaarsen stinken en verbruiken de zuurstof in je huis.
Ik heb niet zoveel met kerst, dus de feestelijkheden sla ik af.
op de dag zelf fonduen, een kerstpakket kreeg ik wel.