KUNST
Ik heb niet zoveel met kunst. In ieder geval niet met moderne kunst en dat geldt zeker ook voor de schilderkunst. Schilderijen van vroeger spreken mij dan nog een beetje aan omdat ik mij daardoor een voorstelling kan maken over de tijd van toen. En toen ik beginnend puber was vond ik het prachtig om door het Rijksmuseum te lopen en stiekem naar de schilderijen met naakt te kijken. Op die manier zag ik voor het eerst naakte volwassenen. Ik vond het maar wat jammer dat er vaak doekjes geschilderd waren rond plekken die ik zo graag nader had willen bestuderen.
Vandaag kwam ik in de krant een artikel tegen over Roger Raveel, een bekend Belgische schilder van deze tijd. In dat artikel las ik dat kunst de mens dieper laat denken voelen en begrijpen. De plastische taal van de kunst brengt veel van het onbewuste in het bewuste. Ook voor mensen die er naar kijken. Ik blijf mij afvragen: "Waarom zie ik er dan niets in?"
vier reacties
Ik sluit me bij je aan, het doet zo weinig. Overigens heb ik wel eens het idee dat het mooi kan zijn. Alleen is het dan meestal geen kunst…
Ik kan zeker niet alle moderne kunst waarderen, maar een schilder als Gustav Klimt vind ik prachtig.
Ik weet weinig van kunst, maar de moderne spreekt veel meer tot mijn verbeelding dan de ‘ouderwetse’ met z’n vaak sombere kleuren kleuren. De impressionisten vind ik wél mooi, die zijn kleurig en fleurig.
Van de schilderijen die je afgebeeld hebt zie ik niets in de linker, maar het rechter schilderij is prachtig! Daar zie ik het ene moment een landmeter in, het andere moment een blinde met stok.
Ik vind kunst altijd het mooist als je niet kan zien wat het is.
Waarom weet ik niet, dat is gewoon een gevoel.