EEN GIFT

Het is al eens eerder in de pers geweest, maar gisteren vertelde een deelnemer weer heel enthousiast over de barrelrace Amsterdam - Dakar. Het klinkt allemaal heel avontuurlijk, spannend en uitdagend. Daar is ook niets mis mee, maar het geheel is ook nog eens overgoten met een idealistisch sausje, want er is ook nog een goed doel aan verbonden.  Bij dat goede doel ligt nu juist de twijfel van mij, moet dat wel zo? Misschien nog een overblijfsel uit mijn opvoeding? Mijn vader zei namelijk altijd, als je iets geeft, geef dan wat goeds. Het verhaal is als volgt:

Een aantal teams hebben een oude auto van maximaal 500 euro gekocht en er mag voor maximaal 150 euro aan versleuteld worden. Met deze auto moet Dakar gehaald worden. Heeft men dat punt bereikt dan wordt de auto afgestaan aan een goed doel in het buurland Gambia. Dit kan bijvoorbeeld een school in een klein dorpje zijn.

En hier ligt mijn moeite. Ik vind het prima als iemand een uitdaging aangaat. Ik vind het ook nog prima als men aan zo'n uitdaging een goed doel verbindt, maar geef dan wel iets aan het goede doel waar men wat aan heeft.  Misschien heb ik dan wel een pessimistische kijk op deze gebeurtenis, maar ik vraag mij af wat een klein dorpje in Gambia aan een dergelijke gift heeft. Hoelang zou zo'n barrel het nog doen, degenen die het karretje door en door kennen, vertrekken weer naar huis. Wat, als de auto niet meer rijden wil? Is er een plan gemaakt om de oude roestbak daar dan op te ruimen? Of blijft-ie daar ten eeuwige dage staan?

Ik gun de deelnemers veel avontuur, pret en fun, maar ik hoop dat men tijdens de rally toch in gaat zien dat zij zelf eindverantwoordelijk zijn voor de verwijderingsbijdrage van deze oude barrels en niet de arme dorpjes in Gambia. Hoe goed bedoeld het dan ook is.