VREDIG
Naast al het moois in het vredig ogende Normandië, stuitte ik vorige week op vier mei op deze bommenwerper. Op tal van plaatsen heeft er, ietwat verscholen in het bos, een dergelijke opstelling gestaan om de V1's te kunnen afschieten. In de volmaakte stilte die er heerste, was daar de dodenherdenking voor ons. Mijn gedachten gingen uit naar de mensen in Engeland waar deze vliegtuigjes hun venietigende werk moesten doen. Ik nam mij voor om op tien mei (wat door drukke werkzaamheden helaas elf mei werd) een klein berichtje te maken over het begin van de oorlog in 1940. Ook toen was het voorjaar en schijnt het erg mooi weer te zijn geweest. Wat een deceptie, de natuur in feesttooi, terwijl de aarde onder de afgeworpen bommen verschroeide... Maar genoeg hierover. Vandaag de dag is het mogelijk om als Europa een Eurovisiesongfestival te houden en het wordt door heel veel landen erg belangrijk gevonden om daaraan deel te nemen; hetzij in een voorronde, dan wel in de finale. Helaas heeft Nederland ook dit jaar weer geen toegang tot de finale gekregen. Natuurlijk is het gekrakeel niet van de lucht over of het systeem wel eerlijk is, maar ach kom, in het verleden zijn er veel ergere dingen geweest waarom men tegen elkaar ten strijde trok. Die tijd is gelukkig voorbij.
zes reacties
Toch vraag ik me al jaren af of het songfestival nog bestaansrecht heeft.Het heeft niks meer te maken met ‘songs’…Wél met idioterie, die niks meer met liedjes te maken heeft. Wat het eerste gedeelte van je logje betreft: Ik kan er niet goed meer tegen. Er is nog steeds overal oorlog en we hebben er met z’n allen NIKS van geleerd. Je vraagt je af welke prijs we zouden moeten betalen om eindelijk te snappen dat we elkaar met respect moeten behandelen…
We hadden toch best een goed liedje, dat dat niet doorgekomen is verbaast me.
Oorlog is vervelend en stom, dat nooit weer!
en daarom moeten we blijven herdenken, en dat gaat al lange tijd goed in grote delen van europa.
Dat Eurovisie Songfestival is simpelweg een kwestie van vriendjespolitiek geworden. Helaas.
Gelukkig dat we hier geen oorlog hebben!
En ja, ik vind herdenken goed; hoe meer erover wordt nagedacht, hoe groter de kans dat er wordt nagedacht.
Dat plaatje van die V1 komt me heel bekend voor. Misschien heb je wel op dezelfde boerencamping gestaan als waar ik op 11 augustus 1999 stond. Toen met de zonsverduistering. Pommereville, een kilometer of tien, vijftien van Neuchatel en Bray, richting Dieppe.
Schrijvend vanaf een camping op de Veluwe…
Normandie is een groot openluchtmuseum. Daarom vind ik het fijn om daar te zijn.