ZO MAAR EEN DAG
En zo is deze dag ook weer ten einde gekomen. Het was zo maar een dag, geen bijzondere dag. een dag die een beetje fris en bewolkt begon, maar waar de zon al in een vroeg stadium te voorschijn kwam. Het was lekker fris in mijn kantoor, mijn raam was al open gezet. Ik was er voor mijn doen al vroeg, even na achten.
Het schema van alle activiteiten die in dit schooljaar nog plaats vinden was redelijk snel in elkaar gezet. Ook kon ik verschillende mensen blij maken door antwoorden te geven op eerder ontvangen e-mails. Het met enige creativiteit opgezette plan om enkele deelnemers een eerder toegezegd bijzonder diploma aan te kunnen bieden ondervond gelukkig bijval.
Om twaalf uur ontmoette ik de middagzon die lekker warm aanvoelde. Ik had wegens verplichtingen nog even geen tijd, ik moest op stagebezoek. Dit begeleidingsgesprek leverde geen moeilijkheden op, een ieder was over het afgelopen jaar tevreden en ik haastte mij in mijn airco gekoelde auto door de felle zon naar een supermarkt om een paar dagelijkse boodschappen te doen.
Op school teruggekomen verwerkte ik nog even wat wijzigingen in het schema en voerde ik nog wat telefoongesprekken. Rond twee uur vertrok ik naar huis alwaar ik mij in toepasselijke zomerse kledij stak. Nadat ik een half uur met hond Sjors rondgesjouwd had heb ik heerlijk ongegeneerd een paar uur in de tuin zitten lezen en griezelen in een boek van Karin Slaughter.
Ik voelde dat rond half zes de zonnestralen minder heftig werden en het kostte me dan ook niet zo heel veel moeite om afscheid te nemen van mijn plekje in de tuin en te gaan koken. Voor de nieuwsgierigen onder ons: tuinboontjes met spekkies, aardappelen en een carbonaadje, het was lekker.
Na de afwas heb ik mij weer verkleed en buiten in het avondzonnetje heb ik met de andere bestuursleden van de tennisclub vergaderd. Het droge witte wijntje aan het eind van vergadering, terwijl de zon onderging, smaakte heerlijk. Thuis gekomen moesten een paar planten nog nodig water hebben. Helaas moest ik nog een paar e-mailtjes versturen en toen ik daar mee klaar was, was het te koud geworden om nog even op het terras neer te strijken.
Nu, tijdens het drinken van een glas rode wijn, overdenk ik mijn dag. Wat gebeurt er eigenlijk veel op zo'n dag. Ik kom er niet eens aan toe om mijn diepere gedachten van deze dag op te schrijven. Het genieten van de zon op allerlei momenten, het vertrouwelijke gesprek met een collega, de gedachten aan mijn kinderen. Het is veel, maar Ik sluit met het schrijven van dit stukje de dag tevreden af.
negen reacties
Heerlijk zijn de dagen, waarop je je realiseert dat je leeft (en beleeft).
Lekker om dan met een glas na te genieten.
Inderdaad zijn de dagen niet in woorden tevatten.
Wat heerlijk, het komt zo ontspannen over.
Dat je ‘om den brode’ gaat schrijven las ik in je vorige log.
Succes daarmee, maar je gaat het weblog toch hoop ik niet helemaal verlaten?
Een gevulde dag, zou ik zeggen.
Ik zou me dan ook maar niet generen voor die paar uur met Slaughter.