PRIMEUR
Vorige week had ik dat zo maar. Ik wilde zo graag even "iets" van Rixte. Het liefst wilde ik haar voelen ruiken proeven zien en horen. Ik zou al mijn zintuigen zich aan haar tegoed willen laten doen. Helaas is dat niet altijd mogelijk, maar het bracht mij opeens op het idee dat ik haar misschien wel even zou kunnen horen. Ik belde dochterlief en ik vertelde haar dat ik hoopte iets van Rixtegeluiden op de achtergrond te kunnen horen. Maar wat er ook geprobeerd werd, Rixte was stil en bleef stil. Vanmiddag ging om half zes de telefoon. "Mam, Rixte wil je spreken!" Dochterlief legde uit dat Rixte in haar spel met mij aan het bellen was, want het woordje oma kwam luid en duidelijk over. Rixte kreeg de echte telefoon van haar moeder, maar het bleef aan die kant stil. Rixte luisterde naar mijn gebabbel. Dochterlief en ik wisselden ten slotte nog een paar woorden met elkaar en toen Rixte aan het eind nog één keer gestimuleerd werd om toch iets te zeggen hoorde ik voor het eerst het ijle stemmetje dat zei: "Dag oma", en een paar tellen later zei ze het nog een keer. Ik smolt. Wat een heerlijkheid. Zo "gewoon" en toch zo bijzonder.
tien reacties
Mooi he telefoon..en dan hebben we hier ook nog de computer met webcam, dan kunnen we opa en Oma zien op het scherm als we praten..heerlijk!
Wat een beeldig kopje. Toen Roos in Singapore was geboren hebben wij ook geprobeerd via de telefoon geluidjes op te vangen. Maar dinsdagavond ga ik onze Roos voluit en live horen, als ze haar D-examen sopraansaxofoon doet in Hoogeveen.
Wat schattig! Ik weet helemaal wat je bedoelt. Je ziet alleen niet dat ze aan de andere kant van de lijn als gebiologeerd zitten te luisteren. Het besef dat telefoon een communicatiemiddel is, komt later!
Nog even, en je kunt echte gesprekken gaan voeren.