HOOGTEPUNTEN
Het leven ontvouwt zich, de dagen rijgen zich aanéén, de tijd schrijdt voort; het zijn allemaal uitdrukkingen voor het feit dat de éne dag wordt opgevolgd door de andere. Terwijl een dag verloopt gebeurt er veel, daar heb ik eerder al eens iets over geschreven. Wanneer er iets heel belangrijks op zo'n dag gebeurt,dan wordt zo'n dag niet vergeten, maar in een herinnering omgezet. Maar ook herinneringen raken nog wel eens op de achtergrond, zo merk ik nu, zeker als het jaarlijks terugkerende gebeurtenissen betreft. Ik ben weer in de periode aangekomen dat er allerlei hoogtepunten plaats vinden. Gisteren waren de finales van de clubkampioenschappen met daarop aansluitend de jaarlijkse barbecue en het clubfeest. Het was al weer voor de derde maal dat ik als voorzitter de prijsuitreiking mocht doen en ik moet zeggen dat een beetje routine hebben zo'n klus wel wat vergemakkelijkt. Hoewel het feest dit jaar niet zo spectaculair was als de twee voorgaande jaren, er was dit keer geen mysterie guest, was het wel weer heel gezellig.
De volgende belangrijke gebeurtenissen zijn de diplomeringen. Ook daarin krijg ik wat meer routine, alleen doet het dit jaar meer met mij dan vorig jaar. Dit keer moet ik wel afscheid nemen van een groep waar ik drie jaar lang nauw bij betrokken ben geweest. Natuurlijk ben ik trots dat deze groep de school met het diploma gaat verlaten. En ik ben helemaal trots dat de leerlingen die er aan deelgenomen hebben de rekentoets van de Pabo gehaald hebben. Maar leerlingen zijn mensen en met mensen kun je een band krijgen, ja je kunt zelfs een beetje van hen gaan houden.... En nu moet ik ze weer loslaten en dat kost, daar moet ik emotioneel altijd iets voor betalen.
Als er iets bijzonders gebeurt onthou je het, anders niet.
Anders zou je al je wc bezoeken blijven herinneren.
Als je iets maar vaak genoeg doet wordt het gewoner, maar daardoor niet minder leuk!